بررسی عوامل فردی مرتبط با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل فردی مرتبط با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه انجام شده است. بدین منظور تعداد 760 نفر (391 دختر و 369 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شده اند. جهت گردآوری اطلاعات از ابزار انگیزش تحصیلی (ams) والرند و همکاران (1992)، ویژگی های شخصیتی نئو فرم کوتاه (neo.ffi) مک کری و کاستا (1992)، پرسشنامه محقق ساخته نگرش نسبت به مدرسه و تحصیل، منبع کنترل (nsie) نوویکی و استریکلند (1973)، سلامت روانی (ghq.12) گلدبرگ و هیلر (1970)، عزت نفس (rse) روزنبرگ (1965) و خودکارآمدی تحصیلی(ase) مک ایلروی و بانتینگ (2002) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از همبستگی پیرسون، رگرسیون چند گانه سلسله مراتبی و آزمون t برای گروه های مستقل استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که از ده متغیر مورد مطالعه، به ترتیب متغیرهای نگرش دانش آموز نسبت به مدرسه و تحصیل، خودکارآمدی تحصیلی، مسئولیت پذیری، گشودگی به تجربه و برونگرایی با انگیزش تحصیلی رابطه معناداری دارند و در مجموع 45 درصد از واریانس متغیر انگیزش تحصیلی را تبیین می کنند. ولی متغیرهای موافق بودن، روان رنجوری، منبع کنترل، سلامت روانی و عزت نفس با انگیزش تحصیلی رابطه معناداری نداشتند. همچنین نتایج آزمون t بیانگر این است که تفاوت معناداری از لحاظ انگیزش تحصیلی بین گروه دختران و پسران وجود ندارد. کلید واژه ها: انگیزش تحصیلی، عوامل فردی، ویژگی های شخصیتی، نگرش نسبت به مدرسه و تحصیل، منبع کنترل، سلامت روانی، عزت نفس، خودکارآمدی تحصیلی