بررسی ارتباط بین ویژگیهای شخصیتی و اثر بخشی عملکرد مدیریت در بین مدیران آموزشی ( مورد مطالعه دانشگاههای شهرستان شاهرود)

وجود مدیران اثربخش در هر سازمان منجر به بهبود عملکرد آن و تحقق اهداف فردی و سازمانی می‏شود. ویژگی های شخصیتی کارکنان از جمله عواملی هستند که می توانند بر اثربخشی انها تاثیر گذار باشد بطوریکه هرچه ویژگی‏های شخصیتی و شرایط فکری و روحی مدیران و مدرسان با نیازمندی‏های شغل آنان سازگارتر باشد، عملکرد فردی و در نهایت عملکرد سازمانی به حدود بهینه و حتی بالاتر می رسد. از این‏رو هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین ویژگی‏های شخصیتی مدیران آموزشی با اثربخشی آنان بود. جامعه آماری این تحقیق اعضای هیئت علمی و مدیران آموزشی دانشگاه‏های شهرستان شاهرود شاهرود بود که تعداد 120 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. به منظور جمع‏آوری اطلاعات از پرسشنامه اثربخشی مدیران (مقیمی و رمضان، 1389) و پرسشنامه ویژگی‏های شخصیتیneo استفاده شد. آزمون فرضیات با استفاده ضریب همبستگی پیرسون و کندال تاو b و همچنین از روش رگرسیون توسط نرم افزار spss انجام شد. بررسی نتایج آزمون فرضیات تحقیق نشان برون‏گرایی، وظیفه‏‏شناسی و توافق پذیری رابطه مثبت و معنی داری و روان‏نژندی رابطه منفی و معنی با اثربخشی مدیران و اعضای هیئت علمی دانشگاه‏های شاهرود داشتند در حالیکه تجربه‏پذیری همبستگی معنی‏داری نداشت. همچنین بررسی مدل رگرسیونی تحقیق نشان داد ویژگی‏های شخصیتی حدود 18 درصد از کل تغییرات اثربخشی مدیران را تبیین کرد که مولفه‏های روان نژندی و وظیفه‏شناسی بیشترین تاثیر را دارا بودند. با توجه به نتایج بدست آمده می‏توان بیان کرد روان‏نژندی در رفتار مدیران و اعضای هیئت علمی بیشترین تاثیر منفی را بر اثربخشی‏شان دارد لذا پیشنهاد می‏گردد مدیران پایداری هیجانات و غلبه بر استرس و اضطراب توجه بیشتری نمایند. کلمات کلیدی: ویژگی‏های شخصیتی، اثربخشی، روان‏نژندی، مدیران و اعضای هیئت علمی، هیجانات