کاربردرویکردبرنامه ریزی راهبردی ساختاری در گردشگری روستایی مطالعه موردی دهستان میان طالقان

درتدوین، اغلب برنامه های گردشگری از رویکرد جامع،استفاده شده و تداوم استفاده از این رویکرد به ناپایداری در سطوح مختلف توسعه منجر شده است.از این رو تحقق توسعه پایدار گردشگری درگرو استفاده ازیک نظام برنامه ریزی یکپارچه و کارآمد است. شناخت ویژگی هاونحوه استفاده ازرویکردبرنامه ریزی راهبردی، ساختاری به عنوان یک رویکرد یکپارچه حائزاهمیت بوده و بنظر میرسد استفاده از آن برای برنامه ریزی گردشگری به دلیل تفاوتهای موجود در اهداف و ویژگی های آن که مبتنی بر یکپارچگی،عقلانیت،جامعیت،کل گرایی،واقع گرایی،نگرش فرایندی، نگرش سیستمی، جامعه محوری،مشارکت پذیری، ساختارگرایی، سازش گرایی و انعطاف پذیری، اجتناب ناپذیر باشد.برنامه ریزی گردشگری روستایی بر اساس رویکرد ساختاری، راهبردی ایجاب می نماید که میان برنامه ریزی و مدیریت سیستم نوعی رابطه متقابل بوجود آید و ارتباط قوی بین این دو مقوله میتواند به قوت هر چه بیشتر فعالیت اجرا، نظارت، ارزیابی و بازنگری طرحهای گردشگری ونهایتا به پایداری گردشگری منجر گردد. دهستان میان طالقان به واسطه برخورداری از جاذبه های متنوع پذیرای گردشگران بوده وتا کنون گردشگری بدون برنامه ریزی را تجربه نموده،که این امرموجب نارضایتی جوامع محلی ،گردشگران وتخریب منابع پایه شده است، از این رو برنامه-ریزی برای تجدیدحیات اقتصادی و اجتماعی جوامع روستایی آن ضرورت دارد.بدین منظوردر تحقیق حاضرضمن بیان ویژگی رویکرد راهبردی ساختاری، و مقایسه آن با رویکرد جامع،بر اهمیت استفاده از این رویکرد دربرنامه ریزی گردشگری تاکیدوضمن بررسی عناصر گردشگری روستایی دهستان میان طالقان ،وبا اتکاء به ویژگی رویکرد حاضرو فنون پیشنهادی مرتبط با آن درباره فعالیتهای گردشگری روستایی، دهستان میان طالقان برنامه ریزی موردی صورت گرفته است. کلیدواژه ها : برنامه ریزی، نگرش سیستمی، راهبردی-ساختاری، توسعه پایدار ، میان طالقان