سنجش میزان کیفیت زندگی در بافت های فرسوده و ارائه راهبردهایی جهت ارتقاء آن نمونه موردی : بافت فرسوده حاشیه ای محله امام حسین(ع) (فرودگاه یزد)

شهر به عنوان عالی ترین نمود تمدن بشری، نقش بنیادینی در ایجاد زندگی خوب برای تمام شهروندان را دارد. اما در عین حال تأکید بر ابعاد کمی رشد منجر به دو قطبی شدن شهرها گردیده است. و از این روی برای حل مشکلات بشر شهر نشین و ارتقاء ابعاد کیفی زندگی او مفهومی تحت عنوان کیفیت زندگی مطرح و مورد تحقیق قرار گرفت. در واقع هدف پژوهش حاضر بررسی کیفیت زندگی در بافت فرسوده حاشیه شهر با استفاده از شاخص های کالبدی – فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی، خدمات شهری و زیست محیطی و بهداشت و ارائه راهبردهایی جهت ارتقاء کیفیت زندگی می باشد. ابتدا مطالعاتی اکتشافی به صورت کتابخانه ای و بعد از آن مطالعات میدانی با استفاده از پرسشنامه و برداشت کالبدی انجام شد و در نهایت با استفاده از روش های آماری به سنجش کیفیت زندگی در محدوده مورد مطالعه پرداخته که بعد کالبدی محدوده به عنوان اصلی ترین دلیل پایین بودن کیفیت زندگی و بعد از آن ابعاد خدمات شهری، زیست محیطی و بهداشت، اقتصادی و اجتماعی رتبه های بعدی را کسب کردند و در پایان به ارائه راهبردهایی جهت ارتقاء کیفیت زندگی در محدوده پرداخته شد.