مقایسه عملکرد بیست و پنج هیبرید آفتابگردان (helianthus annuus l.) براساس فنولوژی و ریخت شناسی

به منظور بررسی مورفولوژی، مقایسه عملکرد و صفات کیفی هیبریدهای مختلف آفتابگردان (helianthus annuus) در شرایط محیطی منطقه شاهرود، آزمایشی در سال زراعی 1388 در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی استان سمنان (شاهرود)، انجام پذیرفت. این پژوهش در قالب طرح لاتیس ساده ?×? با دو تکرار اجرا گردید. در این آزمایش ?? تیمار، شامل ?? هیبرید جدید حاصل از تلاقی¬های مختلف بین لاین¬های نرعقیم (cms) و بازگردان باروری (rn)، در کنار رقم هیبرید آذر گل (به عنوان شاهد) مقایسه شدند. در این تحقیق خصوصیات مورفولوژیک آفتابگردان مانند ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ، شاخص سطح برگ، قطر طبق و زاویه خمش، همچنین وزن خشک گیاه، عملکرد دانه، شاخص برداشت، وزن هزار دانه و کیفیت دانه شامل درصد روغن و پروتئین و عملکرد روغن و پروتئین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد اثر رقم روی اکثر صفات مورد بررسی در سطح احتمال 1% معنی دار بود. در آزمایش حاضر هیبرید rn-126×cms-31/2 با بیش¬ترین قطر طبق (12/19 سانتی¬متر)، بالاترین عملکرد دانه معادل 1/4391 کیلوگرم در هکتار را به خود اختصاص داد. هیبرید آذرگل (تیمار شاهد) که در اکثر مناطق تعیین شده برای زراعت آفتابگردان در کشور قابل کشت می¬باشد از نظر عملکرد دانه (18/4255 کیلوگرم در هکتار) نسبت به هیبرید برتر در یک گروه آماری قرار گرفت. حصول حداکثر عملکرد روغن (31/1928 کیلوگرم در هکتار) از هیبرید rn-125×cms-31/2 را می¬توان به برتری این ژنوتیپ در صفت شاخص برداشت ( 17/35 درصد) و وزن هزار دانه (12/75 گرم)، در بین هیبریدهای آفتابگردان نسبت داد. هیبرید آذرگل با عملکرد روغن (33/1720 کیلوگرم در هکتار) نسبت به هیبرید برتر 12 درصد عملکرد کم تر داشت.