اثربخشی مشاوره ی شناختی معنویت محور برکاهش دلزدگی وجودی زنان سالمند

مقدمه: سالمندان با مسائل وجودی مانند مرگ، احساس از دست دادن و فقدان زندگی و فرصت های گذشته مواجه می شوند و درگیر چالشی برای معنا بخشی به رویدادهای زندگی شان می گردند[1]. چنانچه افراد نتوانند پس از این از دست دادن معنای زندگی به نحو موثری با آن مواجه شده هسته مرکزی مجموعه نشانگانی شکل می گیرد که در ادبیات مربوطه با عنوان دلزدگی وجودی به آن پرداخته شده است مشاوره ی شناختی معنویت محور می کوشد تا با استفاده از مفاهیم و فنون شناخت درمانی جهت اصلاح انحرافات، خطاها و باورهای شناختی که مانع پرداختن واقع گرا و اصیل به اضطراب های وجودی می شود از طریق تصحیح باورها و تصورات انسان واره افراد از خدا اقدام کند. هدف: هدف این مطالعه، تعیین اثربخشی رویکرد التقاطی مشاوره شناختی معنویت محور بر کاهش دلزدگی وجودی سالمندان است. روش: شرکت کنندگان این پژوهش سه بانوی سالمند بودند که با استفاده از پرسشنامه ی دلزدگی وجودی برای این پژوهش مناسب تشخیص داده شدند. سپس پرسشنامه ی تحریفات شناختی برای سنجش تحریفات شناختی مرتبط با دلزدگی وجودی، در مورد آنها انجام شد. جامعه ی آماری بانوان سالمند مراجعه کننده به فرهنگسراها بودند و روش نمونه گیری، نمونه گیری دردسترس و هدفمند بود. در این پژوهش از روش تجربی تک آزمودنی با طرح a-b استفاده گردید. پس از تعیین موقعیت خط پایه، مداخله آغاز گردید و ده جلسه مشاوره ی شناختی معنویت محوربه صورت انفرادی برای آنها انجام شد. یک جلسه ی پیگیری شامل اجرای پرسشنامه نیز یک ماه بعد از مداخله اجرا گردید. یافته ها: یافته های این پژوهش طی تحلیل دیداری نمودار داده ها، براساس شاخص های آمارتوصیفی و تحلیل دیداری، در مرحله ی پیگیری نسبت به خط پایه ی مداخله، نشان داد که رویکرد مذکوردرکاهش دلزدگی وجودی سالمندان در دو آزمودنی موثر بوده و در آزمودنی سوم موثر نبوده است.