ارائه راهکاری برای بهبود کارایی شبکه های حسگر بی سیم درسیستم های زیستی

دراین تحقیق، یک پروتکل مسیریابی با استفاده ازشبکه¬های حسگر بی¬سیم درسیستم¬های زیستی ارائه می¬کنیم که برای مسیر¬یابی بسته¬ها از طریق شناسایی محیط، دمای گره¬های حسگر را مد نظر قرار می دهد. یکی از کاربردهای شبکه¬های حسگر بی¬سیم، در زمینه تحقیقات زیستی می باشد. درآینده نزدیک، شبکه¬‏های حسگر زیستی به طور گسترده در کاربرد¬های پزشکی مورد استفاده قرار می¬گیرند. حسگر¬های زیستی که در بافت زنده قرار می¬گیرند، متریک¬های پزشکی مورد نظر راجمع¬آوری کرده و آنها را بطور بی¬سیم، از طریق یک شبکه چند هاپه به سمت پایگاه اصلی ارسال می¬کنند. حسگر¬های فوق به خاطر ارتباط¬های بی¬سیم و مصرف انرژی در مدارات الکترونیکی گرما تولید می¬کنند. دمای بالای حسگر¬های داخل بافت زنده، برای مدت طولانی به سلول¬های بدن صدمه می¬رساند. در این راستا، پروتکلی بنام m2e2 پیشنهاد کرده¬ایم که با استفاده از استقرار ثابت نود¬های بی¬سیم در خانه و نود¬های متحرک در بدن با ترکیب دو محیط غیر همگن و با توجه به دمای گره¬های شبکه، مسیر ارسال بسته¬ها را انتخاب کند. نود¬های بدن با دریافت سیگنال خانه بهترین مسیر را جهت به حداقل رساندن انرژی مصرفی انتخاب می¬کنند. پروتکل پیشنهادی برای انتقال داده¬های حساس و اضطراری از ارتباط مستقیم و برای تحویل داده¬های نرمال از ارتباط گام به گام استفاده می¬کند. ولی اگر برخی گره¬های این مسیر دمای بالایی داشته باشند، پروتکل از مسیر فوق صرفنظرکرده و بسته را از مسیر دیگری که گره¬هایش دمای کمتری دارند، ارسال می¬کند.