بررسی تاثیر آموزش های ترویجی بر تقویت رفتار حرفه ای پرورش دهندگان زنبور عسل استان تهران

هدف تحقیق حاضر، بررسی میزان تاثیر آموزش های ترویجی بر تقویت رفتار حرفه ای پرورش دهندگان زنبورعسل در استان تهران می باشد. این تحقیق از نوع علی- ارتباطی می باشد. کلیه افرادی که در دوره های آموزشی ترویجی پرورش زنبورعسل جهاد کشاورزی استان تهران شرکت نموده اند، جامعه آماری تحقیق حاضر را تشکیل می دهند (266=n) که بر اساس فرمول کوکران83 نفر به عنوان حجم نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. پرسشنامه با تایید صاحبنظران، اساتید و کارشناسان بدست آمد و پایایی ابزار پژوهش نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق تکمیل 30 پرسشنامه در شهرستان کرج مورد تایید قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ برای بخش های مختلف ابزار تحقیق مورد سنجش قرار گرفت و در مجموع میانگین آن 85/0 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار spss18 صورت گرفت. نتایج حاصل از آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که بین ویژگی های فردی سن، تحصیلات، شغل اصلی، سابقه زنبورداری، ویژگی های اقتصادی، میزان استفاده از روش های آموزشی ترویجی و ویژگی های دوره های آموزشی ترویجی با دانش، مهارت و نگرش افراد ارتباط معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیونی نیز نشان می دهد که 83 درصد از تغییرات متغیر وابسته دانش، 87 درصد از تغییرات متغیر وابسته مهارت و 84 درصد از تغییرات متغیر وابسته نگرش توسط متغیرهای مستقل انجام می شود. همچنین نتایج حاصل از آزمون من ویتنی نشان داد که بین سطح دانش و مهارت افراد پیش از آموزش و پس از آموزش تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش منجر به بهبود دانش و مهارت افراد گردیده است. همچنین نتایج تحلیل عاملی نشان داد که 5 عامل دانش در زمینه کندو، بیماری و آفات، عسل، گیاهان شهدزا و ملکه 66 درصد متغیر دانش را تبیین می کنند و 4 عامل مهارت در زمینه بیماری، ملکه، عسل، کندو 68 درصد متغیر مهارت را تبیین می نمایند و 3 عامل بهبود بهره وری، ویژگی های فنی و ویژگی های مدیریتی- اقتصادی 71 درصد متغیر نگرش را تبیین می کنند. واژگان کلیدی: آموزشهای ترویجی، دانش، نگرش، مهارت، پرورش دهنده زنبورعسل