رابطه توانمندسازی و عملکرد نیروی انسانی (مطالعه موردی: شهرداری رشت)

امروزه سازمان ها، در محیطی کاملاً رقابتی با تحولات زیاد و شگفت آور باید اداره شوند.در این زمینه سازمان هایی موفق ترندکه حاضر به خطر کردن بوده، تصمیم گیری را به پایین ترین سطح سازمانی ممکن ارجاع می دهند.این پارادایم جدید، بر مبنای قدرت بخشیدن به فرد بنا شده است.در این راستا، سازمان ها به گونه ای باید عمل کنند تا از انرژی و توانایی افراد برای انجام کار، و تحقق هدف¬های خود استفاده نمایند. در این بین نقش مدیران به عنوان مهم¬ترین عامل در توانمند کردن کارکنان بسیار حیاتی است. حال اینکه توانمندسازی کارکنان می¬تواند سبب بهبود عملکرد شود یا خیر محور اصلی این پژوهش می¬باشد. در این راستا ابتدا با بررسی ادبیات موضوع توانمندسازی و عملکرد در این راستا ابتدا با مطالعه ادبیات موضوع توانمندسازی و عملکرد، شاخص¬های مهم در این زمینه شناسایی شده که برای توانمندسازی شاخص¬های شایستگی، استقلال، تأثیرگذاری، معنی¬داری و اعتماد شناسایی شد و برای عملکرد شاخص¬های قابلیت اعتماد، نگرش، کیفیت کار، ابتکار عمل، همکاری، کمیت کار و یادگیری می¬باشند و پس از طبقه¬بندی آن¬ها، در قالب مدل پژوهش ارائه شده است. جامعه¬ای که این پژوهش در آن به مطالعه پرداخته شهرداری رشت بوده است که با اخذ تعداد 66 نمونه از این سازمان پس از جمع آوری پرسش¬نامه¬ها با تحلیل آن¬هابه¬کمک نرم-افزارspssو روش همبستگی مشخص گردید که بین توانمندسازی و عملکرد در سازمان رشت رابطه¬ی معناداری وجود دارد.