ارزیابی مدل ساختاری تبیین پیشرفت تحصیلی بر اساس عوامل بهزیستی ریف و با نقش میانجی انگیزش پیشرفت

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی مدل ساختاری تبیین پیشرفت تحصیلی براساس عوامل بهزیستی ریف و با نقش میانجی انگیزش پیشرفت است.بدین منظور 400دانشجوی دانشگاه سمنان در سال 1392 به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی و انگیزه پیشرفت را تکمیل کردند.برای تحلیل داده هااز ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد.نتایج همبستگی نشان داد عوامل بهزیستی ریف با انگیزش پیشرفت و پیشرفت تحصیلی رابطه مستقیم دارند.همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد، بزرگترین ضریب مسیر مربوط به تاثیر متغیر تسلط محیطی بر انگیزش پیشرفت و کوچکترین ضریب مسیر مربوط به تاثیر متغیر خودمختاری بر پیشرفت تحصیلی بود. علاوه بر آن متغیرهای ارتباط مثبت با دیگران و رشد شخصی با پیشرفت تحصیلی معنی دار نبودند. باتوجه به نتایج حاصله می توان پیشرفت تحصیلی و همچنین انگیزش پیشرفت را با بهبود شاخص های بهزیستی ارتقا داد و از طریق ایجاد عوامل انگیزشی می توان پیشرفت تحصیلی را تا حد زیادی بهبود بخشید.