تفریق مولکولی آسپرژیلوس های جدا شده از هوای تهران با استفاده از تکنیک rapd-pcr

در مطالعه حاضر، تنوع ژنتیکی و روابط فیلوژنی گونه های آسپرژیلوس جداسازی شده از هوای تهران با استفاده از روش مولکولی تکثیر تصادفی dna چندشکلی (rapd-pcr)مورد بررسی قرار گرفت. 38 ایزوله از 12 گونه آسپرژیلوس، شامل 11 ایزوله از آسپرژیلوس نایجر، 7 ایزوله از آسپرژیلوس فلاووس، 4 ایزوله از آسپرژیلوس ژاپونیکوس، 5 ایزوله از آسپرژیلوس توبینجنسیس، 4 ایزوله از آسپرژیلوس اوخراسئوس و 1 ایزوله از هر یک از گونه های آسپرژیلوس نیدولانس، آسپرژیلوس آمستلودامی، آسپرژیلوس اوریزا، آسپرژیلوس ورسیکالر، آسپرژیلوس ترئوس، آسپرژیلوس فلاویپس و آسپرژیلوس فومیگاتوس، بر روی محیط سابورو دکستروز آگار کشت داده شدند و سپس استخراج dna انجام گردید ¬و¬¬ جهت تکثیر قطعات ژنی با استفاده از تکنیک rapd-pcr، از 11 آغازگر استفاده گردید. 7 آغازگر pm1،opw-04، opw-05، p160، p54، p10، opa14 قادر به تولید قطعات بیشتری بوده و از آغازگرهای opa20 opa17،opa10، opa117 پاسخ مناسبی دریافت نشد. با استفاده از 7 پرایمر تصادفی، 1052 قطعه ژنی تکثیرگردید. آغازگرpm1 بیشترین قطعه و opa14 کمترین قطعه را ایجاد نمودند و میانگین قطعات ایجاد شده از 150 تا 2500 جفت باز بوده است. قطعات ژنی تولید شده توسط هر آغازگر شامل: pm1 (181 قطعه)، opw04 (176 قطعه)، p10 (156قطعه)، p160 (147قطعه)، opw05 (145قطعه)، p54 (142قطعه)، opa14 (105 قطعه) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از واکنش rapd-pcr از نرم افزار upgma استفاده گردید و نتایج دندروگرام حاصل از ترکیب 7 آغازگر تشکیل 8 خوشه اصلی برای 12 گونه آسپرژیلوس شامل 38 زیرگونه را نشان داد. ایزوله های آسپرژیلوس نایجر با درصد ¬تشابه 41 درصد، ایزوله های آسپرژیلوس ژاپونیکوس 87 درصد، ایزوله های آسپرژیلوس فلاووس 31 درصد، ایزوله های آسپرژیلوس توبینجنسیس 18 درصد و ایزوله های آسپرژیلوس اوخراسئوس 37 درصد، هرکدام دریک خوشه و آسپرژیلوس نیدولانس، آسپرژیلوس اوریزا و آسپرژیلوس ورسیکالر در یک خوشه جداگانه دارای یک جد مشترک بودند. نتایج نشان دادکه گونه های مورد نظر از الگوی متفاوتی برخوردار بوده و با بررسی الگوی فیلوژنی گونه ها و سوشهای مربوطه، به تنوع ژنتیکی بین و درون گونه ای با استفاده از تکنیک rapd پی برده شد و rapd-pcrبه عنوان تکنیکی سریع، حساس و تجدید پذیر جهت تشخیص گونه های آسپرژیلوس کارایی بالایی داشته و می توان از آن جهت دست یابی به اطلاعات جامع برای برنامه ریزیهای موثر جهت کنترل عفونت های ناشی از آسپرژیلوس ها استفاده نمود.