برج مسکونی پایدار (اقلیم شیراز)

چکیده؛ با گسترش مصرف سوخت های فسیلی در قرن بیستم به جای انرژی های طبیعی، کارهای بسیار زیادی انجام شدند. پس از مدتی محیط طبیعی به علت اثرات جانبی این گونه سوخت ها آلوده و نا امن شد و از طرفی این امکانات جدید و به ظاهر بی پایان محدودتر شدند و آن زمانی بود که پایان پذیر بودنشان احساس شد. در این هنگام انسان ها دوباره متوجه ی محیط اطرافشان شدند. در همین راستا، سمینارها و اجلاس بین المللی به بررسی تاثیرات انسان از جمله شهرسازی و معماری بر محیط پرداختند. از جمله مفاهیم جدید شکل گرفته در روند این گردهمایی ها، «پایداری»، «توسعه ی پایدار» و «معماری پایدار» بود. نتیجه ی به دست آمده از سمینارها، ارائه ی دستورالعمل های گوناگون برای تحقق جنبه های متفاوت پایداری، از جمله پایداری اجتماعی، پایداری زیست محیطی و پایداری اقتصادی می باشد. در حوزه ی معماری، از این زمان توجه به محیط زیست و تلاش در جهت طراحی ساختمان های اقلیمی و معماری پایدار آغاز شد. در کشور ما طی اعصار متمادی، تمام ساختمان ها با توجه به اقلیم و شرایط محیطی ساخته می شده است. آفتاب، باد، رطوبت، عوارض زمین و به طور کل شرایط آب و هوایی و جغرافیایی، تأثیر مستقیمی در معماری سنتی ما در مناطق مختلف داشته است. با ورود معماری مدرن و به ویژه استفاده از تاسیسات مکانیکی، به تدریج نقش اقلیم در ساختمان ها کم رنگ شد. بهتر است قبل از ایجاد یا ارائه ی راه حل های مکانیکی، ابتدا راه حل های سنتی در معماری محلی را ارزیابی کرد؛ آن گاه این روش ها را پذیرفت یا برای تطبیق با ملزومات مدرن و پیشرفته، آن ها را اصلاح کرد. امروزه با توجه به تغییر سبک زندگی، مسکن های تک خانواری گذشته تبدیل به برج های مسکونی چند خانواری گردیده اند. لذا در این پروژه سعی بر آن است تا این مسئله ی نوظهور، با استفاده از روش های معماری پایدار در تلفیق با راه کارهای معماری اقلیمی شیراز، در قالب برج مسکونی پایدار ارائه گردد. کلید واژه ها: پایداری، توسعه ی پایدار، معماری پایدار، معماری اقلیمی، برج مسکونی پایدار