بررسی رابطه بین نقدشوندگی، امتیاز افشای شرکتی و ارزش شرکت

اهمیت افشاء اطلاعات و اطلاع رسانی، بعنوان یکی از سازوکارهای بهبود گزارشگری مالی، در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است که منجر به تقاضای بیشتر در خصوص شفافیت بیشتر اطلاع رسانی و گزارشگری مالی شرکت ها شده است. همچنین ارزش گذاری از موضوعات اساسی در مباحث مدیریت مالی و مدیریت سرمایه گذاری است که به مدیریت کمک می کند تا درکی از پیشرفت خود در ایجاد ارزش بیابد و از این طریق موفقیت یا شکست استراتژی ها و ساختارمالی خود را بسنجد. بعلاوه سرمایه گذاران جهت تصمیم گیری در رابطه با خرید و فروش سهام نیازمند داشتن اطلاعات مربوط به ارزش شرکت هستند. در این پژوهش تأثیر سه معیار مختلف نقدشوندگی سهام بر امتیاز افشای اطلاعات و ارزش شرکت و همچنین تأثیر امتیاز افشای اطلاعات بر ارزش شرکت مورد بررسی قرار گرفته است. معیارهای مورد استفاده جهت سنجش نقدشوندگی، حجم ریالی(ارزش)معاملات سهام، نسبت عدم نقدشوندگی آمیهود و حجم معاملات سهام می باشد. برای سنجش متغیر امتیاز افشاء، از متغیرهای تعلق گرفته به هر شرکت که توسط سازمان بورس اوراق بهادار تهران و از طریق اطلاعیه "کیفیت افشاء و اطلاع رسانی مناسب " منتشر میشود، استفاده شد. همچنین شاخصq توبین برای محاسبه ارزش شرکت در نظر گرفته شده است. روش آماری مورد استفاده در این پژوهش نیز روش رگرسیون چندگانه با استفاده از داده های ترکیبی است. یافته های بررسی 64 شرکت طی سالهای 1385 الی 1391 حاکی از آن است که بین معیارهای حجم ریالی معاملات سهام با امتیاز افشای اطلاعات و بین حجم ریالی معاملات سهام و حجم معاملات سهام با ارزش شرکت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و بین نسبت عدم نقد شوندگی آمیهود با امتیاز افشای اطلاعات رابطه منفی و معنادار وجود دارد اما بین نسبت عدم نقد شوندگی آمیهود با ارزش شرکت رابطه معنادار وجود ندارد. همچنین بین امتیاز افشای اطلاعات و ارزش شرکت رابطه معناداری وجود ندارد.