مدیریت امکان سنجی اسکان موقت پس از زلزله برای منطقه ای از تهران

هدف از این پژوهش شناخت راه کارهای گوناگون اسکان موقت، امکان سنجی هر یک از آن ها به منظور یافتن یک روش مدیریتی کارآمد جهت اسکان موقت حادثه دیدگان پس از زلزله برای محدوده ای از تهران می باشد. به لحاظ مدیریتی روش های اسکان به سه دسته اردوگاهی، پراکنده و پیشنهادی تقسیم گردیده اند. روش تحلیلی که در این مطالعه به منظور امکان سنجی گزینه ها مورد استفاده قرار گرفته است، روش "تحلیل هزینه - فایده" می باشد که به عنوان یکی از کارآمدترین روش ها در امکان سنجی فعالیت ها در مقابله با بحران های طبیعی به کار می رود. متغیر وابسته در این تحقیق روش اسکان موقت و متغیرهای مستقل، هزینه و رضایتمندی می باشند. به منظور تعیین هزینه ها در هر روش پارامترهایی از قبیل هزینه تسطیح، تهیه کانکس، احداث سرویس های بهداشتی، تأمین سیستم گرمایشی، تأمین آب و برق اضطراری و آموزش مد نظر قرار گرفته است. همچنین پارامترهای رضایتمندی شامل نزدیکی به محل سکونت، امنیت، بهداشت، رعایت حریم های خانوادگی، توزیع عادلانه امکانات و مشارکت مردمی با استفاده از پرسشنامه در جامعه آماری 40 نفری که به روش خوشه ای انتخاب گردیده اند، مورد ارزیابی و امتیازدهی قرار گرفته و میزان تأمین هر یک در روش های سه گانه اسکان مشخص گردیده است. بررسی های انجام شده نشان داد که هزینه لازم جهت کسب یک درصد رضایتمندی برای هر نفر در روش اردوگاهی 221.000 ریال، در روش پراکنده 503.000 ریال و در روش پیشنهادی 96.000 ریال می باشد که در نتیجه روش پیشنهادی به عنوان روش برتر برگزیده شد. در ادامه روش پیشنهادی بر روی محدوده مورد مطالعه اعمال گردیده و از آنجا که این روش به تنهایی پاسخگوی تقاضای اسکان در محدوده مورد مطالعه نبود، طرح مدیریتی جهت اسکان با استفاده از سایر راه حل ها نیز ارائه شده است.