اثر تمرین استقامتی بر il-6 بافت تومور در موش های ماده مبتلا به تومور سرطان سینه

هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر یک دوره تمرین استقامتی بر سطوح il-6 بافتی و اندازه حجم تومور در موش¬های ماده نژاد بالب/سی مبتلا به تومور سرطان سینه بود. به این منظور تعداد 40 سر موش بالب سی ماده (4 تا 5 هفته، میانگین توده¬ بدنی 17 گرم)، خریداری و به شکل تصادفی در چهار گروه ده¬تایی، گروه 1؛ ورزش-تومور-ورزش (ete)، گروه 2؛ ورزش-تومور-استراحت (etr)، گروه 3؛ استراحت-تومور-ورزش (rte)، گروه 4؛ استراحت-تومور-استراحت (rtr)، تقسیم شدند. اثر تمرین استقامتی بر بعد از ایجاد تومور روی سطوح il-6 بافتی و اندازه حجم تومور بررسی شد. تمرین استقامتی قبل از ایجاد تومور به مدت 8 هفته اجرا گردید. این تمرینات در دو هفته اول با شدت 50 درصد vo2max شروع شد و در نهایت در هفته هشتم به 75 درصد vo2max رسید. تمرین استقامتی بعد از ایجاد تومور نیز با شدت بین 55 تا 70 درصد vo2max و به مدت 6 هفته اجراشد. بعد از اتمام تمرینات میزان il-6 بافتی با روش الایزا اندازه گیری شد. داده¬ها با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی جزیی و پیرسون در سطح معناداری 05/0? p تعیین و کلیه روش¬های آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که میزان il-6 بافتی در بین گروه¬های پژوهش تفاوت معنی داری دارند (0001/0=p)، هم¬چنین در این رابطه نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین گروه ete با گروه etr (002/0=p)، و بین گروه ete با گروه rtr (0001/0=p)، هم¬چنین گروه rte با گروه rtr (001/0=p)، تفاوت معنی دار وجود دارد.