تاثیر تنوع بخشی تجاری بر نظام راهبری شرکتی

با رشد امور تجاری و تخصصی شدن اداره شرکتها مدیریت از مالکیت جدا شده است و همین امر باعث ایجاد تضاد منافع بین مدیران و مالکان شده است. تنوع بخشی تجاری با توجه به منافعی که برای مدیران ایجاد می کند گاهاً عاملی در ایجاد تضاد منافع می شود. با این حال تنوع بخشی منافع بسیاری برای یک شرکت دارد. تنوع بخشی استراتژی است که برای یک شرکت نسبت به رقبا مزیت رقابتی ایجاد می کند و باعث دستیابی به سهم بیشتری از بازار و فروش بیشتر در نتیجه سود آوری بیشتر می شود اما در صورتی دستیابی به این منافع امکان پذیر است که نظام راهبری شرکتی موثری وجود داشته باشد که قادر باشد منافع مدیران و مالکان را هم سو کرده و از ایجاد تضاد منافع ناشی از تنوع بخشی جلوگیری به عمل آورد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر میزان تنوع بخشی تجاری شرکتها بر نظام راهبری شرکتی می باشد . که در راستای هدف پژوهش یک فرضیه اصلی و شش فرضیه فرعی تدوین شده است که با توجه به شش فرضیه فرعی، فرضیه اصلی مورد آزمون قرا گرفته می شود. برای آزمون فرضیه های پژوهش نمونه ای شامل 153 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1387 الی 1391 انتخاب شده است. روش آماری مورد استفاده نیز شامل رگرسیون خطی چند متغیره به روش داده های پانل و رگرسیون لجستیک می باشد جهت تحلیل های تکمیلی از آماره t و z استفاده گردیده است . نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این است که درصد سهامداران نهادی، تمرکز مالکیت، درصد اعضای غیر موظف هیات مدیره و وجود سهامدار کنترلی در شرکت هایی با تنوع بخشی تجاری بالاتر بیشتر می باشد و در نتیجه نظام راهبری شرکتی در شرکتهای متنوع بهبود یافته است.