رابطه عوامل انگیزشی و فرسودگی شغلی در معلمان تربیت بدنی شهرکرد

هدف این تحقیق بررسی ارتباط عوامل انگیزشی و فرسودگی شغلی در معلمان تربیت بدنی شهرکرد بود. این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دبیران تربیت بدنی شاغل در شهرکرد در سال تحصیلی 1392 بودند. بر اساس فرمول حجم نمونه کوکران تعداد 132 نفر به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ جکسون (1981) و پرسشنامه استاندارد نیازهای گوردون (1994) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها به تایید 15 نفر از متخصصین رسید و پایایی آن ها در یک تحقیق مقدماتی بر روی 30 نفر آزمودنی و با استفاده از روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت و پایایی آن ها به ترتیب 81/0، 77/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش های آمار توصیفی و از آمار استنباطی آزمون های تحلیل واریانس، ضریب آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی پیرسون و مجذور ضریب همبستگی برای آزمون فرضیه های تحقیق با استفاده از نرم افزار spss استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین عوامل انگیزشی و فرسودگی شغلی همبستگی معکوس و معناداری وجود دارد. بین عوامل انگیزشی معلمان زن با معلمان مرد در مقاطع مختلف تحصیلی، تفاوت معناداری وجود دارد و عوامل انگیزشی معلمان مقطع ابتدایی از مقطع راهنمایی به طور معناداری بیشتر است. بین میزان فرسودگی شغلی معلمان زن و معلمان مرد در بعد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی تفاوت معناداری مشاهده نشد. بین سابقه کار، مدرک تحصیلی و فاصله محل زندگی تا محل خدمت با ابعاد فرسودگی شغلی رابطه معکوس و معناداری مشاهده شد. با توجه به یافته های تحقیق توصیه می شود از طریق ارائۀ انگیزاننده های قوی و نظارت بر عوامل انگیزشی معلمان از فرسودگی شغلی آن ها جلوگیری شود و عملکردشان بهبود یابد.