بررسی فرصتها و چالشهای همگرایی ایران و کشورهای فارسی زبان منطقه

فرهنگ مشترک در روابط بین الملل کنونی موجب تکوین یک «هویت ملی» در ورای مرزهای تعیین شده در ساختار روابط بین الملل جهان امروز می شود. هویتی که سدها و دیوارهای جدایی و روابط سرد میان کشورها را فروریخته و زمینه ساز تشکیل اتحادیه ها و همکاری های منطقه ای می گردد. در این پژوهش به قابلیت ها و ظرفیت های «فرهنگ» با تاکید بر عنصر زبان فارسی در گسترش روابط و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران با کشورهای فارسی زبان منطقه (افغانستان و تاجیکستان )پرداخته و نقش قدرت و دیپلماسی فرهنگی را در ایجاد ظرفیت های نوین در روابط بین کشورها مورد بررسی قرار می گیرد. مهمترین هدف این تحقیق، بررسی و تحلیل نقش فرهنگ در توسعه روابط بین المللی جمهوری اسلامی ایران از طریق آشنایی و ادراک هویت فرهنگی مشترک میان سه کشور ایران، افغانستان و تاجیکستان است. روش تحقیق این پژوهش، تلفیقی از دو نوع روش تاریخی - توصیفی و تحلیلی می باشد. با توجه به مستندات ارائه شده این نکته نتیجه گیری می شود جمهوری اسلامی ایران به علت سیاستهای انزواگرایانه و نگاه کمرنگ به عناصر فرهنگی مشترک در توسعه روابط خود با همسایگان، نتوانسته است تاکنون از ظرفیتهای مناسب فرهنگی جهت افزایش روابط با کشورهای فارسی زبان افغانستان و تاجیکستان استفاده نماید.