ارائه الگوی بهینه پنجره برای مدارس شهر تهران با رویکرد حداکثر میزان دریافت روشنایی روز و حداقل انتقال حرارت

تأمین آسایش حرارتی و بصری و روانی باید جزو اصلی ترین اولویت های یک طرح جامع باشد.متأسفانه در ایران در حال حاضر چنین دیدگاهی وجود نداشته و در اکثر ساختمان ها به خصوص ساختمان های عمومی با حضور موقت کاربران، اولویت های معماری ،زیبایی و یا مسائل اقتصادی می باشد.به دلیل عدم توجه طراح به انرژی مصرفی در ساختمان و آسایش کاربران، مصرف انرژی در ساختمان افزایش می یابد.در حالی که طراحان واقفند که با طراحی صحیح فرم و عناصر ساختمانی بر اساس اقلیم منطقه می توان تا حد زیادی بر آسایش کاربران و میزان مصرف انرژی تأثیر مثبت گذاشت. پژوهش حاضر در نظر دارد با انتخاب یکی از اجزا و طراحی صحیح آن در هم زمان با تأمین آسایش کاربران ،میزان مصرف انرژی را کاهش دهد.با توجه به رویکرد ذکر شده در این رساله، به طور خاص عنصر پنجره انتخاب شده و به بررسی اثر آن در فضای آموزشی(مدارس) در اقلیم تهران می پردازد.روش تحقیق در این پژوهش علاوه بر مطالعات کتابخانه ای،ارزیابی با استفاده از مطالعات میدانی و شبیه سازی کامپیوتری نیز می باشد.هدف اصلی،ارائه ابعاد مناسب پنجره با رویکرد حداکثر کسب روشنایی روز و حداقل انتقال حرارت می باشد.در مطالعه پیش رو ابعاد ، جهت گیری پنجره، نوع عایق بین شیشه های پنجره و نوع شیشه و قاب پنجره ارزیابی شده است.در نهایت با تأمین هدف مذکور علاوه بر تأمین آسایش بصری از طریق طبیعی میزان مصرف انرژی سالانه حرارتی و روشنایی کاهش یافته است. نتایج نشان می دهد با توجه به ابعاد کلاس می توان ابعاد مناسب پنجره را بر اساس تأمین حداکثر نور روز مفید برای فضاهای آموزشی طراحی کرد.هم چنین می توان برای دست یابی به حداقل انتقال حرارت ، از پنجره های دوجداره با شیشه های کم گسیل(0.05) با گاز آرگون و قاب p.v.c u استفاده کرد.به علاوه نتایج نشان داد که مناسب ترین جهت قرارگیری کلاس با توجه به هدف مذکور، سمت شمال می باشد.