ارزیابی اثر تنش توام خشکی و شوری در مرحله رشد مقدماتی بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و عملکرد دانه دو رقم گندم در اهواز

این آزمایش به منظور بررسی اثر تنش توأم خشکی و شوری بر دو رقم گندم در شرایط آب و هوایی اهواز طی دو مرحله در سال زراعی 1392-1391 در مزرعه آزمایشی شماره دو و آزمایشگاه فیزیولوژی گروه زراعت و اصلاح نبات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به اجرا در آمد. در مرحله اول به منظور بررسی واکنش گیاه گندم به تنش شوری، خشکی و توأم در مرحله جوانه زنی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. در این آزمایش سه عامل رقم گندم (چمران و کویر)، سطوح تنش با استفاده از نمک nacl (0، 100، 200 میلی مولار) و سطوح خشکی با استفاده از پلی اتیلن گلایکول 6000 (0، 10% و 15%) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی و شوری تاثیر معنی دار بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه، وزن خشک ساقه چه وهمچنین وزن خشک ریشه چه داشت. نتایج نشان داد که با اعمال تنش های شوری و خشکی کلیه صفات فوق کاهش یافتند. در حالی که تنش توام باعث کاهش بیشتری در صفات گردید. در مرحله دوم به منظور مطالعه اثر تنش شوری، خشکی و اثر متقابل دو پدیده خشکی و شوری بر رشد و عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک دو رقم گندم آزمایشی بصورت فاکتوریل سه فاکتوره بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شرایط گلدانی غیر گلخانه ای انجام شد. عوامل مورد آزمایش شامل دو رقم گندم، سطوح شوری (آب تصفیه شده به عنوان شاهد(2=ec دسی زیمنس بر متر) و شوری 150 میلی مولار با 15=ec (دسی زیمنس بر متر) و سطوح خشکی (تامین 100% نیاز آبی به عنوان شاهد و تامین 30% نیاز آبی) بود. زمان اعمال تیمار شوری و خشکی بر اساس مرحله فنولوژیکی رشد گیاه پس از 4 برگی صورت گرفت. در تنش خشکی با استفاده از محافظ باران (rain shelter) جهت جلوگیری از ورود آب بارندگی صورت گرفت. نتایج نشان داد