بررسی اثر ساختار بر فعالیت ضدباکتریایی پپتیدهای آلفا هلیکس

پپتیدهای ضد باکتریایی رده ای از مولکول هایی هستند که با مورد هدف قرار دادن غشاهای سلولی، موجب مرگ میکروارگانیسم می شوند و برخلاف آنتی بیوتک های مرسوم به ندرت در باکتری ها مقاومت دارویی ایجاد می کنند. این دسته از ضد باکتری های نو ظهور، مدت زیادی است که توجه بسیاری از آزمایشگاه های تحقیقاتی را در سراسر جهان به خود جلب کرده است. در حال حاضر، بیش از پانصد پپتید ضد باکتری با منشأ طبیعی در پایگاه های اطلاعاتی به صورت مستند وجود دارد. برای سهولت از بهره مندی توانایی این پپتیدهای ضد میکروب به عنوان داروهای آنتی بیوتیکی، تحقیقات رو به جلویی با هدف ابهام زدایی از مکانیسم عملکردشان در حال انجام است. در این پروژه نیز با بهره گیری از تکنیک های دینامیک مولکولی و آزمایشگاهی توانسته ایم به افق های روشنی دست یابیم. به این منظور ما میانکنش دو پپتید ضد باکتریایی آیورین $1.2$ و آنالوگ انسانی اش یعنی llaa را با دو لایه ی لیپیدی dppc مورد مطالعه قرار گرفته است. با استفاده از روش های دینامیک مولکولی و روش های آزمایشگاهی از قبیل تعیین mic و همچنین آنالیز داده های بدست آمده از دورنگ نمایی دورانی این دو پپتید در بافر سدیم فسفات، در وزیکول هایی از جنس dppc و در tfe به مقایسه در فعالیت ضد باکتریایی این دو پپتید پرداخته شد. همانطور که انتظار می رفت پپتید آنالوگ نسبت به آیورین mic کمتر و در نتیجه فعالیت ضد باکتریایی قوی تر دارد. آنالیز داده های تئوری نیز بعد شبیه سازی ??? نانو ثانیه ای حکایت از قدرت بیشتر پپتید آنالوگ دارد چراکه این پپتید آشفتگی بیشتری در غشای dppc ایجاد کرده و تعداد بیشتری مولکول های آب وارد غشا شده است. در نهایت اینکه داده های تجربی و تئوری به صورت معناداری موید یکدیگر بوده اند.کلمات کلیدی: پپتیدهای ضد باکتری llaa و آیورین $1.2$، دیپالمیتول فسفاتیدیل کولین (lr{dppc})، تری فلورواتانول (tfe) و دینامیک مولکولی.