بررسی رمان "وقتی که همه چیز فرو می پاشد" از دیدگاه یونگ: اکنکو، شکست در فرایند فردیت

روانشناسی کارل گوستاو یونگ (1961-1875) زمینه ی بسیار مناسبی را برای درک بهتر تراژدی موجود در رمان آفریقایی وقتی که همه چیز فرو می پاشد. (1985)، اثر چینوا اچبی(1930)، فراهم می کند. اکنکو، قهرمان داستان، که در ابتدا مردی بسیار برجسته و شجاع در میان قبیله ی خود می باشد با آمدن استعمارگران غربی دست به خودکشی می زند. بسیاری از منتقدان بر این باورند که حضور استعمارگران عامل اصلی در به رقم خوردن پایانی تراژیک برای اکنکو است. اما بررسی روانی اکنکو از دیدگاه روانشناسی یونگ این نظریه را رد می کند. با استفاده از نظریات یونگ به ویژه تئوری های او در مورد ناخودآگاه و فرآیند فردیت می توان به این نتیجه رسید که اکنکو در فرآیند فردیت که همان رشد روانی انسان می باشد شکست می خورد. او از این امر مهم باز می ماند به این دلیل که نمی تواند سایه و روح ناخودآگاه خود را خودآگاه کند. شروع شومی که اکنکو با یک پدر بی لیاقت در زندگی دارد زمینه ی بروز مشکلات عدیده ی روانی را در او فراهم می کند. بدین ترتیب اکنکو از رشد روانی باز می ماند، در حالی که جامعه ی آفریقایی او که بر پایه ی یک فلسفه غنی و عمیق از زندگی استوار است زمینه ی مناسبی را برای رشد روانی، معنوی و اجتماعی مردمش فراهم می کند. در نتیجه، جامعه ی ایبو که جامعه ای بسیار متعادل از لحاظ روانی است، می تواند شوک ناشی از حضور استعمارگران را به خوبی تحمل کند اما اکنکو زیر بار سنگین این مشکل مجبور به خودکشی می شود.