بررسی امکان جداسازی استرپتومایسس سیلیکالر و تولید آنتی بیوتیک اکتینوردین

آنتی بیوتیکها بزرگترین گروه متابولیتهای ثانویه هستند که عمدتا توسط قارچها و باکتریها به هنگام قرار گرفتن در معرض کمبود مواد غذایی تولید می گردند. استرپتومایسسها دسته ای از میکروارگانیسم های رشته ای می باشند که به دلیل تولید آنتی بیوتیک های میکروبی از اهمیت صنعتی بالایی برخوردار می باشند. در این تحقیق خاکهایی از مناطق خشک بیابانی کشور مانند نمونه ای از خاک جاده قم-کاشان ، کیلومتر 50 ، نمونه ای از خاک جاده کرمان-یزد و نمونه ای از خاک جاده بندر عباس بعلاوه نمونه ای از خاک دانشگاه را مورد آزمایش قرار داده و در محیطهای نمک آگار گلیسرول-آرژنین، محیط نمکی آگار هیستیدین و آگار کولوئیدی کیتین جداسازی کرده ایم. اگر چه میکروارگانیسم های رشته ای با مشخصاتی شبیه استرپتومایسسها جداسازی گردیدند ولی استرپتومایسس سلیکالر که مولد آنتی بیوتیک آکتینوردین است در جداسازیها بدست نیامد به همین دلیل میکروارگانیسم مربوطه از دانشگاه اصفهان تهیه و بر روی محیط هابز کشت داده شد. نتایج آزمایشات نشان می دهد که بعد از گذشت مدت 8 روز حدود 8/6 میلی گرم بر لیتر آکتینوردین تولید می شود، همچنین به میزان 2/4 گرم جرم خشک سلولی نیز تولید گردید. در نهایت با استفاده از طراحی آزمایشات به روش تاگوچی با 4 متغیر، گلوکز، فسفات، نیترات و سولفات در 3 سطح اثر این متغیرها طی 9 آزمایش بر رشد، تولید آنتی بیوتیک، بازده آکتینوردین به ازای یک گرم وزن خشک سلولی و بازده آکتینوردین به ازای یک گرم سوبسترای مصرفی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات تاگوچی نشان داد که محیط بهینه برای این آنتی بیوتیک دارای سطوح 1 برای نیترات، فسفات و سولفات و سطح 3 برای گلوکز می باشد. برای وزن خشک سلولی نیز محیط بهینه شامل سطوح 1 برای نیترات و فسفات، سطح 3 برای گلوکز و سطح 2 برای سولفات می باشد. بازده آکتینوردین به ازای وزن خشک سوبسترای مصرفی نیز در سطوح 1 برای تمام متغیرها بهینه می باشد.