اثر فیلم نانوکیتوزان بر ترمیم زخم های پوستی ناشی از انگل لیشمانیا ماژور در موش سوری

داروهای ضد لیشمانیایی متداول که برای درمان لیشمانیوز پوستی استفاده می شوند اکثراً سمی، گران و بی اثر برای برخی از سویه های انگل می باشند. در حال حاضر برای درمان توجه بیشتری به مواد فعال طبیعی می گردد. افزایش آگاهی از ظرفیت و ارزش صنعتی بیوپلیمرهای کیتوزان منجر به استفاده از آن در عرصه های مختلف ازجمله پزشکی و دامپزشکی شده است. در این مطالعه هدف ارزیابی اثربخشی فیلم نانوکیتوزان در درمان لیشمانیوز جلدی ناشی از لیشمانیا ماژور (سویه ایرانی) بوده است. مواد و روش کار: 1/0 میلی لیتر از محلول حاوی 2 میلیون پروماستیگوت لیشمانیا ماژور به قاعده دم 36 سر موش به صورت زیرپوستی تزریق شد. پس از حدود 6 هفته زمانی که ضایعات بر روی قاعده دم ظاهر شدند، درمان آغاز گردید. حیوانات در 4 گروه قرار گرفتند، گروه کنترل منفی که مداخله ای در آن ها صورت نگرفت، گروه کنترل مثبت تحت درمان با تزریق صفاقی روزانه گلوکانتیم قرار گرفتند، گروه درمان 1 که تحت درمان با فیلم نانوکیتوزان بودند و گروه درمان 2 که تحت درمان با فیلم نانوکیتوزان و تزریق صفاقی روزانه گلوکانتیم قرار گرفتند. موش های هر گروه با شرایط یکسان در روزهای 7، 14 و 21 آسان کشی شدند و اندازه ضایعه و بار انگلی ارزیابی گردید، هم چنین نمونه بافتی از محل ضایعه گرفته شد و روند ترمیم به طور میکروسکوپی موردبررسی قرار گرفت. یافته ها: گروه نانوکیتوزان و گلوکانتیم هرکدام باعث کاهش اندازه ضایعه گردیدند. تفاوت معنی داری بین نانوکیتوزان و گلوکانتیم در کاهش اندازه ضایعه وجود نداشت، اما اندازه زخم در گروه درمان شده با ترکیب فیلم نانوکیتوزان و گلوکانتیم به طور قابل توجهی از هفته دوم کاهش یافته بود. کاهش قابل توجه بار انگلی در گروه موش های درمان شده با ترکیبی از فیلم نانوکیتوزان و گلوکانتیم نیز یافت شد. در مطالعات هیستوپاتولوژیک روند بهبود زخم در گروه های درمان شده با فیلم نانوکیتوزان، گلوکانتیم و ترکیبی از فیلم نانوکیتوزان و تزریق روزانه صفاقی گلوکانتیم رخ داده بود. نتیجه گیری: تزریق گلوکانتیم اثر فیلم نانوکیتوزان در ترمیم زخم را می تواند افزایش دهد. بنابراین احتمالاً می توان از ترکیب آن ها برای درمان لیشمانیوز جلدی استفاده کرد.