بررسی اثر mirna146a برروی بیان ژن های مداخله گر در تمایز لنفوبلاست t رده سلولی jurkat

مقدمه: لوسمی لنفوبلاستی حاد سلولt (t-all) حاصل نقص در بلوغ پیشتاز سلول t به سلول t بالغ می باشد. t-all یکی از انواع بدخیمی های خونی است که پیش آگهی ضعیفی دارد. به منظور دستیابی به یک روش درمانی موفق، درک و شناخت بیولوژی تکامل سلول t و مولکول هایی که در این فرایند تکاملی شرکت دارند ضروری می باشد. در این مطالعه، از رده سلولی jurkat t، که برای بررسی آزمایشگاهی t-all به عنوان سلول های مدل اثبات شده هستند، به منظور بررسی نقش mir-146a در بیان ژن هایی که در تمایز سلول های t درگیر می باشند استفاده گردید. مواد و روش ها: القا بیان دائم mir-146a با استفاده از یک لنتی ویروس بیان کننده gfp has-mir-146a مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از یک هفته تکثیر سلولهای gfp مثبت، سلولها با دستگاه bd facsaria ii جداسازی شدند. تمایز سلول های t با استفاده از real-time pcr و فلوسایتومتری بررسی شد تا القای فرایند تمایز با اندازه گیری تغییرات بیان بعضی فاکتورهای نسخه برداری و مارکرهای سطحی (cd2, cd3, cd4, cd7, cd8, cd25 و tcr?) مشاهده شود. نتایج: بیان اکتوپیک mir-146a منجر به افزایش بیان قابل توجه pu.1(63.338)، c-fos(27.096) c/ebp?(11.043) و gata3(10.339) و همچنین افزایش بیان مختصر foxp3(2.523) و runx1(2.219) شد. در مقابل کاهش بیان قابل توجه notch1(0. 134), lmo2(0.603), sos1(0.639)، ikaros(0.702) و stat3(0.862) مشاهده شد. بیان ژنهای cd2، cd3? ، cd4، cd8، cd25 و tcr? در سلولهای ترانس داکت شده با mir-146a افزایش قابل ملاحظه ای در cd2 (352/3 برابر) و cd25 (412/2 برابر) و کاهش بیان cd4 (4/0 برابر) و tcr? (26/0 برابر) مشاهده شد. تغیری در بیان cd3? و cd8 ملاحضه نشد. ارزیابی بیان مارکرهای سطح سلولی بوسیله فلوسیتومتری در روز 28، حاکی از کاهش بیان cd3 (70.60%) ، cd7 (69.59%) و cd8 (1.48%) در مقایسه با سلولهای کنترل (ترانس داکت شده با وکتور فاقد (mir-146a cd3 (61/80%)، cd7 (04/96%) و cd8 (99/29%) بود. مقادیر 01/0p< از لحاظ آماری معنادار بودند. بحث: یافته های حاصل نشان داد که بیان اکتوپیک mir-146a به تنهایی منجر به القای تمایز سلول های لنفوبلاستی نخواهد شد. اگرچه، بیان چندین ژن که در تمایز سلول t درگیر می باشند و همچنین cd مارکرهای سلول t، تحت تاثیر بیان اکتوپیک این مولکول قرار گرفتند. بنابراین نتایج می توان یک نقش سرکوب کنندگی تومور، تنظیم کننده ایمنی و نیز یک فعال کننده سلولی را برای mir-146a فرض کرد.