تحلیل جامعه شناختی احساس ناامنی زنان در محیط کار،مورد مطالعه: بیمارستانهای شهر اصفهان

مطالعه احساس ناامنی زنان در محیط کار با استفاده از رهیافت کیفی (تفسیرگرایی اجتماعی) هدف پژوهش حاضر می باشد، در این راستا با 37 نفر از زنان شاغل(پرستاران بهیاران و کمک بهیاران) در بیمارستان های خصوصی و دولتی شهر اصفهان مصاحبه گردید. روش پژوهش حاضر روش شناسی کیفی است و از تکنیک مصاحبه عمیق و نیم ساخت یافته، مشاهده، مشاهده مشارکتی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات، تکنیک های نظریه داده بنیاد مورد استفاده قرارگرفت. این روش شامل پنج رویه است و در نهایت با استفاده از مقوله های حاصل از سه مرحله کدگذاری (باز، محوری و گزینشی) به یک الگوی پارادایمی دست یافته شد. یافته های بدست آمده در قالب شرایط علّی، استراتژی ها و پیامدها ارائه گردید. چرخه معیوب اجتماعی شدن، منش اجتماعی، دست های ناتوان قانونی و ویژگی های حاکم بر کادر درمانی از مهم ترین دلایل و شرایط علّی احساس ناامنی زنان از سوی مردان می باشد. ویژگی های محیطی- فردی و بن بست های اجتماعی، به ترتیب به عنوان شرایط مداخله گر و شرایط زمینه ای در این پژوهش محسوب شدند. شگردهای مواجهه؛ و فرسایش (روانی، اجتماعی، شغلی، اعتقادی و خانوادگی) نیز در قالب استراتژی ها و پیامدهای چنین مسئله ای کشف گردیدند. بدین ترتیب با تحلیل مصاحبه های 37 نفر از زنان شاغل در بیمارستان ها(پرستار، بهیار و کمک بهیار)، خط داستان احساس ناامنی زنان در بیمارستان با استفاده از نظریه داده بنیاد و با در نظر گرفتن مفاهیم اولیه و مقولات محوری، در قالب هسته مرکزی ضعف در بسترهای اجتماعی، قانونی و سازمانی کشف شد.