بررسی تأثیر درگیری شغلی کارکنان بر رفتار شهروندی سازمانی با نقش تعدیلگر توسعه منابع انسان (مطالعه موردی: شرکت شیر پگاه خراسان رضوی)

رفتار شهروندی سازمانی به عنوان رفتارهای فردی و اختیاری که به صورت مستقیم و آشکار به وسیله سیستم رسمی پاداش سازمان تعریف نشده و در مجموع کارآیی سازمان را افزایش می دهند؛ تعریف شده است. یکی از عواملی که می تواند به این امر کمک شایانی نماید، درگیری شغلی است. درگیری شغلی کارکنان به شرایط روانشناختی مثبت در فرد اشاره می کند که فرد را به درگیر نمودن فعالانه در نقش و سازمان خود سوق می دهد. تحقیقات تأیید نموده اند که کارکنان با درگیری شغلی بالا، کمتر از طریق پاداش های پولی یا سایر انگیزاننده های بیرونی و بیشتر از طریق عوامل انگیزاننده های درونی همچون رفتار عادلانه با آنها، ارزشمند شدن، داشتن فرصت هایی برای رشد شغلی برانگیخته می شوند که این عوامل می تواند از طریق توسعه منابع انسانی (حمایت سازمانی، دسترسی به فرصت های آموزشی و توسعه ای، حمایت از فرصت های آموزشی و توسعه ای، مزایای آموزش و حمایت رسمی مدیریت شغلی) نیز در سازمان مهیا گردد. لذا هدف تحقیق حاضر توسعه دانش در مورد درگیری شغلی و رفتار شهروندی سازمانی و همچنین چگونگی اثرگذاری درگیری شغلی بر بهبود رفتار شهروندی سازمانی با توجه به نقش تعدیل¬گری توسعه منابع انسانی و ابعاد آن است. جامعه آماری تحقیق، کارکنان شرکت شیر پاستوریزه پگاه خراسان رضوی می باشد. داده¬ها از یک نمونه آماری 200 نفری جمع¬آوری و با استفاده از نرم¬افزارهایspss و warppls به روش معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده¬ها نشان داد که درگیری شغلی با رفتار شهروندی سازمانی اثر مثبت و معناداری داشته و همچنین نقش تعدیلگری توسعه ابعاد انسانی در رابطه بین درگیری شغلی و رفتار شهروندی سازمانی مثبت و معنادار بوده و مورد تایید قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده توصیه می شود که موضوع عدالت سازمانی بیشتر مورد توجه مدیران قرار گیرد و حمایت صادقانه-ای بر حسب فرصت¬های توسعه و رفاه کارکنان از طرف سازمان و سرپرستان برای کارکنان فراهم شود.