تأثیر خستگی عضلات اندام تحتانی بر تعادل سالمندان مرد غیرفعال

با افزایش رعایت اصول بهداشتی و ایمنی و متعاقب آن افزایش میانگین طول عمر، جمعیت افراد مسن در جهان و ایران رو به افزایش است، به طوری که مطالعات نشان می دهد جمعیت جهان در حال سالمند شدن است. اگرچه افزایش روزافزون تعداد افراد سالمند را به طور کلی می توان مرهون امید به زندگی و رعایت بیشتر اصول بهداشتی و تندرستی در بین این گروه از افراد جامعه دانست، امّا مشکلات و محدودیت های مربوط به حفظ کیفیت مطلوب زندگی در دوره سالمندی همچنان پابرجاست. یکی از عواملی که در فعالیت ها و عملکردهای روزمره سالمندان حائز اهمیت است تعادل است که در آن یک وضعیت باید برای مدتی حفظ شود. ضعف تعادل از جمله عوامل خطرزای افتادن، آسیب دیدگی و یا حتی مرگ سالمندان به شمار می رود. تغییرات در عملکرد سیستم اسکلتی– عضلانی که به عنوان یکی از سیستم های فیزیولوژیک درگیر در تعادل است در دوره سالمندی رخ می دهد که این تغییرات ایجاد شده موجب ایجاد خستگی زودرس در عضلات می شود و این خستگی بر عملکرد عضلات در کنترل تعادل تاثیر گذار است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر خستگی بر تعادل مردان سالمند بود. به همین منظور تعداد 15 مرد سالمند غیرفعال با میانگین سنی 36/4±61/55 سال با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش تعادل آزمودنی ها قبل و بعد از پروتکل خستگی که شامل حداکثر 30 دقیقه رکاب زدن بر روی دوچرخه کارسنج بود، از آزمون فالریسک دستگاه بایودکس جهت سنجش تعادل ایستا و نیمه پویا و آزمون میدانی ستاره جهت سنجش تعادل پویا استفاده شد. برای تجزیه تحلیل آماری، از آزمون t وابسته با سطح معنی داری 05/0≥p استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که خستگی ناشی از 30 دقیقه فعالیت رکاب زدن موجب کاهش 2/23 درصدی تعادل ایستا و نیمه پویا و کاهش 7/14 درصدی تعادل پویا می شود.