تأثیریک دوره تمرین هوازی تناوبی، طناب زنی تناوبی و تداومی بر برخی عوامل فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی منتخب دختران نوجوان

تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره تمرین دویدن هوازی تناوبی، طناب زنی تناوبی و تداومی بر برخی عوامل فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی منتخب دختران نوجوان 15-12ساله، انجام شد. برای این کار، تعداد 45 نفر از دانش آموزان غیر ورزشکار15-12ساله منطقه سلطانیه (به صورت 15نفرگروه هوازی تناوبی، 15نفرگروه طناب زنی تناوبی و 15 نفر گروه طناب زنی تداومی) با توزیع تصادفی درگروه¬ها، با میانگین سنی09/1±46/13سال، میانگین قد 4/5±154 سانتیمتر و میانگین وزن 84/6±10/53کیلو گرم و میانگین شاخص توده بدن(bmi) 76/1±16/22کیلوگرم بر متر مربع، به صورت داوطلبانه، انتخاب شدند. به منظور انجام این تحقیق از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف برای تعیین طبیعی بودن داده هاو از آزمون لوین برای همگنی واریانسها استفاده شد. از آزمونهای دراز و نشست، بارفیکس اصلاح شده، انعطاف پذیری، برای سنجش میزان آمادگی جسمانی سه گروه و نیزآزمون یک مایل دویدن و راه رفتن برای سنجش توان هوازی استفاده شد. میزان فشارتمرینی در هرسه گروه به کمک ضربان سنج کنترل میشد. ضربان قلب و فشارخون سیستولی ودیاستولی نیز با فشارسنج دیجیتالی اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون اندازه گیری تکراری استفاده شد. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین گروهها در قابلیتهای آمادگی جسمانی و عوامل فیزیولوژیکی تفاوت معنی داری وجود ندارد اما استقامت عضلات کمربند شانه ای گروه طناب زنی تناوبی در مقایسه با دو گروه دیگرتفاوت معنی داری داشته است(05/0p?). فشارخون دیاستولی گروه طناب زنی تداومی در مقایسه با دو گروه دیگر تأثیر معنی داری داشته است(05/0p?). آزمون تعقیبی بونفرونی تفاوت معنی داری را بین دو مرحله پیش و پس آزمون درون گروهی تمامی متغیرهای پژوهش نشان داد. بنابراین باتوجه به تحقیق حاضرمیتوان گفت تمرین طناب زنی به هر دو شکل تناوبی و تداومی میتواند جایگزین مناسبی برای دویدن هوازی تناوبی درمدارس بکارگرفته شود و نیز به منظور بهبود استقامت عضلات کمربند شانه ای از تمرین طناب زنی تناوبی می توان استفاده کرد.