نقش میانجی خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین جو عاطفی خانواده و مهارتهای اجتماعی نوجوانان: آزمون یک الگوی علی تحولی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین جو عاطفی خانواده و مهارت های اجتماعی نوجوانان است. این پژوهش به صورت مقایسه ای در بین دانش آموزان دختر مقاطع دوم راهنمایی و سوم دبیرستان انجام گردیده است. به همین منظور 452 دانش آموز دختر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان نواحی 1، 2 و 4 شهر مشهد انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های جو عاطفی خانواده هیل برن، خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان و مهارت های اجتماعی ماتسون استفاده شده است.داده های پژوهش با استفاده از روش ها وشاخص های آماری از جمله همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه، تحلیل واریانس چند¬متغیره و مدل معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته ها، متغیرهای جو عاطفی خانواده، خودتنظیمی هیجانی و مهارت های اجتماعی به صورت دو به دو با یکدیگر رابطه دارند و میزان آنها در اوایل نوجوانی تفاوت معناداری با اواسط آن دارد. همچنین، نتایج نشان دادند که مدل کلی نقش خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین جو عاطفی خانواده و مهارت های اجتماعی در دو مقطعسنی متفاوت است و در اواسط نوجوانی برازش مناسب تری نسبت به اوایل آن دارد. کلید واژه ها: نوجوانی، جو عاطفی خانواده، خودتنظیمی هیجانی، مهارت های اجتماعی