تأثیر دمای محیطی هنگام فعالیت ورزشی مقاومتی بر سازگار¬ی های رشدی عضله اسکلتی موش صحرایی نر پس از 8 هفته تمرین

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر دمای محیطی (غوطه وری در آب) هنگام فعالیت مقاومتی بر وزن و محتوای پروتئینی فاکتورهای رشدی (myod و مایوستاتین) و محافظتی (70hsp) منتخب در عضله fhl و حداکثر قدرت بالا رفتن از نردبان در موش صحرایی نر بود. بدین منظور 40 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ-داولی بطور تصادفی به چهار گروه 1- کنترل (وزن 97/7±5/208 گرم)، 2-¬ تمرین مقاومتی (وزن 66/9±66/209 گرم)، 3- تمرین مقاومتی و غوطه وری در آب با دمای طبیعی (وزن 28/7±22/218 گرم) و 4- تمرین مقاومتی و غوطه وری در آب سرد (وزن 62/9±10/220 گرم) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 3 نوبت 5 تکراری بالا رفتن از نردبان 120 سانتیمتری بود (3 روز در هفته، 8 هفته) که از طریق اتصال کیسه ای محتوی وزنه ای معادل درصدی از وزن بدن به دم حیوان انجام شد. طی 8 هفته، وزنه بطور تدریجی افزایش می یافت. در فاصله استراحتی بین نوبت ها و در پایان نوبت سوم، موش های گروه های 3 و 4 به ترتیب درون استخر آبی با دمای ?c 27 و ?c 14 قرار گرفتند. حداکثر قدرت بالا رفتن از نردبان موش در آخرین جلسه تمرینی سنجیده شد. نمونه عضله fhl، 24 ساعت پس از انجام آخرین جلسه برداشته شد و پس از وزن-کشی و لیز شدن با بافر ریپا جهت تجزیه و تحلیل بعدی مورد استفاده قرار گرفت. سطوح پروتئینی myod، مایوستاتین و 70hsp با استفاده از روش الایزا سنجیده شد. تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 نشان داد که برنامه 8 هفته ای باعث افزایش وزن نسبی عضله fhl در گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل شد، حال آنکه تفاوت فقط در گروه 3 و 4 معنی¬دار بود (012/0= p). کاهش معنی¬دار سطح مایوستاتین عضله fhl در گروه¬های تجربی در مقایسه با گروه کنترل نیز اثر دیگر برنامه 8 هفته ای بود (001/0= p). از طرف دیگر این برنامه سطح myod در عضله fhl را فقط در گروه تمرین مقاومتی بطور معنی داری افزایش داد (027/0= p). البته نسبت myod به مایوستاتین در هر سه گروه تجربی به گونه معنی¬داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0= p). افزایش معنی¬دار سطح 70hsp در عضله fhl نیز فقط در گروه تمرین مقاومتی و غوطه¬وری در آب طبیعی مشاهده شد (04/0= p). در نهایت اگرچه برنامه 8 هفته¬ای منجر به افزایش معنی¬دار حداکثر قدرت بالا رفتن از نردبان موش-های گروه¬های تجربی در مقایسه با گروه کنترل شد (001/0= p) ولی بین سه گروه تجربی تفاوتی مشاهده نگردید. این یافته¬ها نشان می¬دهد که غوطه¬وری در آب طبیعی هنگام اجرای فعالیت مقاومتی، احتمالاً اثر سودمندی بر افزایش سطح پروتئینی 70hsp و کاهش سطح پروتئینی مایوستاتین عضله fhl اعمال نموده و از این طریق، افزایش بیشتر قدرت و توده عضلانی متعاقب تمرین مقاومتی را امکان¬پذیر می¬سازد.