اثرات چندشکلی ژن igf-1 بر صفات رشدی در گاو سیستانی

فاکتور رشد شبه انسولین پلی پپتیدی است با ساختار مولکولی مشابه با هورمون انسولین که بخش عمده آن در کبد تحت تأثیر هورمون رشد (gh) سنتز می شود، که نقش مهمی را در فرآیند های فیزیولوژیکی بدن مانند رشد، تولیدمثل، شیردهی و سیستم ایمنی ایفا می کند. ژن igf-1 یکی از ژن های کاندیدا برای استراتژی های انتخاب بر اساس مارکر می باشد. این ژن روی کروموزوم شماره ی 5 گاو قرار دارد. هدف از این پژوهش، بررسی فراوانی چندشکلی ژن igf-1 در گاو سیستانی می باشد. نمونه های خون از ورید گردنی 53 رأس گاو سیستانی گرفته شد، استخراج dna به روش نمکی بهینه یافته از خون کامل انجام شد و تکثیر یک قطعه 249 جفت بازی از ناحیه اگزون 1 ژن igf-1 توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز (pcr) با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی صورت گرفت. تعیین ژنوتیپ هر یک از نمونه ها با استفاده از آنزیم برشی sna bi انجام و روی ژل آگارز 3 درصد الکتروفورز شد. فراوانی هر یک از آلل های a، b به ترتیب 25/0، 75/0 و فراوانی هر یک از ژنوتیپ های aa، ab و bb به ترتیب برابر با 057/0، 396/0 و 547/0 برآورد گردید. که بیان کننده وجود چند شکلی جایگاه مورد مطالعه در نژاد سیستانی است. تجزیه پیوستگی ژنوتیپ¬های جایگاه مورد مطالعه و صفات رشد و افزایش وزن-های دوره¬ای تولد تا یکسالگی اثرات معنی¬دار نشان داد و افراد هتروزیگوت نسبت به سایر ژنوتیپ¬ها در اکثر صفات برتر بودند.