بررسی کارآمدی ارزشیابی پویا در کلاس های ترجمه انگلیسی به فارسی

در سال های اخیر ارزشیابی پویا در حوزه های مختلف آموزشی کاربرد زیادی پیدا کرده است. ارزشیابی پویا که ریشه در نظریه اجتماعی فرهنگی ویگوتسکی دارد آموزش و ارزشیابی را دو فعالیت مجزا و یا حتی مکمل نمی داند بلکه این دو را فعالیتی واحد می انگارد که هدف آن شناخت توانایی های افراد از طریق رشد آن توانایی هاست. مطالعه حاضر در نظر دارد با پیاده کردن اصول ارزشیابی پویا در کلاس های ترجمه پیشنهادهایی برای اصلاح برخی از ناکارآمدی های شیوه های رایج آموزش و ارزشیابی ترجمه ارائه دهد. در این ارتباط مطالعه حاضر به بررسی این موضوعات می پردازد: 1) مقایسه کارآمدی تدریس ترجمه از طریق پیاده کردن اصول ارزشیابی پویا با کارآمدی تدریس ترجمه به شیوه انتقالی؛ 2) ارائه طبقه بندی از انواع واسطه هایی که مدرسان ترجمه می توانند برای بهبود عملکرد فراگیران در کلاس های ترجمه بکاربرند؛ و 3) چگونهگی درک بهتر پیشرفت فراگیران ترجمه از طریق ارزشیابی پویا. یک گروه همگون شده 10 نفره از دانشجویان رشته مترجمی زبان انگلیسی در نظر گرفته شد و این 10 فراگیر به دو گروه پنج نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند. سپس هر کدام از فراگیران در شش جلسه خصوصی ترجمه با محقق شرکت کردند. در کلاس های گروه آزمایش ترجمه بر اساس اصول ارزشیابی پویا و و در کلاس های گروه گواه ترجمه به شیوه انتقالی تدریس می شد. همه فراگیران قبل و بعد از شروع دوره کلاس در دو امتحان ترجمه پیش آزمون و پس آزمون شرکت کردند که نتیجه آن ها توسط آزمون های من ویتنی و ویلکاکسون مقایسه شد تا کارآمدی هرکدام از شیوه های تدریس بصورت مستقل و نیز در ارتباط با هم بررسی شود. بر اساس نتایج بدست آمده فراگیران گروه آزمایش توانسته بودند ظرف مدت نسبتا کوتاهی توانایی ترجمه خود را بصورت معناداری ارتقا بخشند. گفت و گو های میان میانجی و فراگیران در جلسات گروه آزمایش ضبط و نوشته شد. با بررسی دقیق این گفت و گوها انواع مختلف واسطه هایی که مدرس ترجمه در کلاس های گروه آزمایش بکار برده بود شناسایی گردید. به علاوه، انواع واسطه ها و بسامد استفاده از آن ها در جلسات اول و آخر فراگیران گروه آزمایش با هم مقایسه شد تا میزان پیشرفت هر یک از فراگیران بررسی شود. این روش می تواند تصویر دقیق تری از رشد توانایی ترجمه فراگیران فراهم آورد.