اثر محلول پاشی کائولین، کلرید و سولفات پتاسیم بر ویژگی های رشدی و فیزیولوژیک انجیر رقم ’سبز‘ در شرایط دیم

گرم شدن جهان و خشک¬سالی¬های اخیر، عوامل اصلی کاهش محصولات کشاورزی هستند، به¬ویژه در شرایط دیم، نقش این عوامل پر رنگ¬تر جلوه می¬کند. استهبان منطقه عمده پرورش انجیر، به صورت دیم است. انجیر رقم ’سبز‘ در سال¬های اخیر با تنش¬های شدیدی به دلیل خشک¬سالی روبرو است. هدف از این پژوهش افزایش توان خوگیری درختان انجیر در مقابل تنش خشکی بود. به این منظور از کائولین 5 درصد به عنوان یک بازتابنده نور، با هدف کاهش دمای برگ و از کلرید و سولفات پتاسیم با غلظت¬های 5/1 و 3 درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که پتاسیم 3 درصد از هر دو منبع کودی موجب افزایش محتوای پتاسیم برگ، رنگدانه-های برگ، پروتئین برگ، پرولین برگ، فنول کل برگ، حداکثر راندمان کوانتمی فتوسیستم ii، محتوای نسبی آب برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک میوه، مواد جامد محلول و درصد شکاف استیول میوه شد و دمای تاج درخت، فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدانی و چگالی بافت برگ را کاهش داد. کائولین 5 درصد در تمام تیمارها، موجب کاهش محتوای پتاسیم برگ، رنگدانه¬های برگ، پروتئین برگ، پرولین برگ، فنول کل برگ، حداکثر راندمان کوانتمی فتوسیستم ii ، محتوای نسبی آب برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک میوه، مواد جامد محلول و درصد شکاف استیول میوه شد و دمای تاج درخت، فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدانی و چگالی بافت برگ را افزایش داد. پتاسیم 5/1 درصد از هر دو منبع کودی، اثر معنی¬داری بر شاخص های مورد ارزیابی نداشت. به طور کلی پتاسیم 3 درصد از هر دو منبع کودی یعنی کلرید و سولفات پتاسیم، توانست توان خوگیری درختان در برابر تنش¬های محیطی را افزایش دهد ولی کائولین 5 درصد در همه تیمارها اثرات منفی داشت. واژه¬های کلیدی: انجیر، کشاورزی دیم، پتاسیم، تنش خشکی