طرح توسعه مسجد جامع دماوند

طراحی مشارکتی از جمله مقوله های بسیار مهم در طراحی معماری می باشد ، توجه به خواسته های کاربران آن هم در محیط های کوچک که با اعمال نظر های غیر حرفه ای موجب تخریب هویت فضایی می شوند می تواند یکی از عوامل جلوگیری از رشد معماری یک منطقه – شهر و حتی در مقیاس های کلان تر باشد. از این رو با در نظر گرفتن خواسته های عوام و البته خواص یک منطقه وترکیب آن با قواعد علمی معماری و شهر سازی وهمچنین پیش بینی نیاز های آتی فضا سعی در خلق رویدادی جدید شده است. در این تحقیق سعی بر آن شده است تا با نگاهی جامع به محدوده طرح ضمن توسعه کمی فضای مذهبی پیش رو و محدوده های اطراف آن ؛از همه ظرفیت های فرهنگی ، اقتصادی و گردشگری در جهت خلق فضایی نو وخوب استفاده شود تا به افزایش کیفیت فضایی از دیدگاه معماری وشهرسازی دست پیدا کرد ، برای نمونه استفاده از الگو های هویت بخش معماری نظیر رواق ، صحن و باغ تخت و نماد گرایی تاریخی – فرهنگی ، شفافیت و ... از نمونه هایی هستند که در نیل به این هدف از آن بهره گرفته شده است. با توجه به سختی کار و واقعی بودن پروژه ، وروند فرسایشی ارتباط با شهرداری واهالی مسجد جامع دماوند تحقیق عمدتا معطوف به ضلع غربی مسجد جامع دماوند گردیده و توسعه مسجد از دیگر جهات جنبه شماتیک و مطالعات اولیه دارد که از این بابت از اساتید گرانقدر و دانشجویان محترم پوزش می طلبم. امید که روزی بتوانم به شکل واقعی خود توسعه همه جانبه مسجد جامع دماوند را به نحو احسنت به اتمام برسانم. طراحی ضلع غربی مسجد جامع دماوند پس از یک پروسه هشت ماهه در تاریخ 1/2/1393 با ارائه نقشه های فاز 2 معماری به اداره شهرداری دماوند به پایان رسید، امید که سعی اینجانب منجر به باز شدن دریچه ای به انجام پایان نامه های اجرایی در دانشگاه حضرت امام رضا (ع) باشد.