رابطه کیفیت آب و فواصل آبیاری بر عملکرد زعفران در استان خراسان جنوبی

در بین گیاهان دارویی تولید زعفران به عنوان مهمترین محصول صادراتی ایران وابسته به تامین آب مناسب و باکیفیت می‏باشد. به منظور بررسی شاخص‏های کیفی آب آبیاری بر عملکرد زعفران، آزمایشی در سال 1391 در سه منطقه، بیرجند، خوسف و مهمویی انجام شد. در ابتدا 30 مزرعه زعفران در سه گروه سنی یک، سه، پنج ساله در مناطق مورد بررسی و بر اساس شاخص‏های تعیین شده انتخاب شدند. سپس از آب مورد استفاده در آبیاری این مزارع نمونه‏ای تهیه شده و شاخص‏هایهدایت الکتریکی (ec)، ph آب،کربنات ((co3--، بی‏کربنات ((hco3-،کلر (cl-)، سولفات(so4--)، سدیم ((na+، پتاسیم (k+)، کلسیم (ca++)، منیزیم (mg++)، نسبت جذب سدیم(sar)، غلظت کل نمک های محلول(tds)،کربنات سدیم باقی‏مانده(rsc) اندازه‏گیری شدند. همزمان اطلاعات جغرافیایی مزارع نیز توسط gps ثبت شدند. جهت تعیین ارتباط بین فاکتورهای مورد بررسی با عملکرد، از روش رگرسیون استفاده شد و معادلات مربوطه برازش داده شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شاخص‏های شوری، بی‏کربنات، کلر، سولفات، سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، نسبت جذب سدیم، غلظت کل نمک های محلول، کربنات سدیم باقی‏مانده عملکرد زعفران کاهش یافت. در حالیکه افزایش شاخص‏های کربنات و ph آب آبیاری عملکرد زعفران را به طور چشم‏گیری افزایش داد. مطالعه رگرسیون گام به گام بین عملکرد و شاخص‏های مورد بررسی نشان داد مهمترین عوامل موثر بر عملکرد در منطقه بیرجند، سدیم و در منطقه خوسف، منیزیم و در منطقه مهمویی، بی‏کربنات می‏باشد