بررسی ارزش غذایی سیلاژ مخلوط علوفه نی و سورگوم

علف نی یکی از گیاهان خودرویی که در منطقه وسیعی از استان سیستان و بلوچستان رشد می کند. همچنین، سورگوم علوفه ای گیاهی مقاوم به شوری است و به دلیل داشتن کربوهیدرات های محلول بالا برای سیلو کردن مناسب است. هدف از این تحقیق افزایش ارزش غذایی علوفه نی با استفاده از علوفه سورگوم در سیلاژ مخلوط است. در این تحقیق نمونه های علوفه سورگوم و نی به طور کاملا تصادفی از مزارع منطقه یا شهرستان زابل برداشت شد پس از برداشت و انتقال به آزمایشگاه تغذیه دام به قطعات 2 تا 5 سانتیمتری خرد شدند و سپس با نسبت های 50:50، 60:40 ،40:60، 30:70 70:30 و سیلوی جداگانه هر دو علوفه بر اساس ماده خشک مخلوط شده و در سطل های 5 کیلوگرمی پلاستیکی تحت شرایط دمایی آزمایشگاه تغذیه دام سیلو شدند. پس از گذشت یک ماه با بازکردن سطل ها ابتداء اسیدیته سیلاژ اندازه گیری شده و ترکیبات شیمیایی تیمارها شامل ماده خشک، ماده آلی،چربی خام،پروتئین خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز در نمونه ها تعیین شد. سپس تجزیه پذیری نمونه ها با استفاده از روش کیسه های نایلونی situin اندازه گیری شده و میزان انرژی قابل متابولیسمی و گوارش پذیری تیمارها با استفاده از تکنیک تولید گاز in vitro برآورد می گردد. این پژوهش با طرح آماری در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار و3 تکرار اجرا شد. نتایج ترکیبات شیمیایی اختلاف معنی داری را بین تیمار های آزمایشی نشان داد،و بیشترین میزان ماده خشک، ماده آلی، چربی خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز مربوط به تیمار سیلوی نی بود و بیشترین خاکستر خام و پروتئین خام نیز مربوط به سیلوی سورگوم بود وهمچنین بیشترین میزان تجزیه پذیری نمونه ها و میزان انرژی قابل متابولیسمی و گوارش پذیری تیمارها مربوط به تیمار سیلوی سورگوم بود و در بین تیمار های مخلوط آزمایشی بهترین عملکرد را تیمار 3(سیلوی مخلوط50:50 علوفه نی با سورگوم) داشت در نتایج مربوط به آزمون گاز بیشترین میزان گاز تولیدی(b)(میلی لیتر)، در بین تیمارهای آزمایشی تیمار سیلوی سورگوم53 میلی لیتر و کمترین مربوط به تیمار واریته سیلوی نی با 38 میلی لیتر بود. نرخ میزان گاز تولیدی(c) در هر ساعت در بین تیمار های آزمایشی را سیلوی سورگوم با 028/. بیشترین و سیلوی نی با 016/0 کمترین میزان را داشت بیشترین انرژی قابل متابولیسم (مگاژول به ازای هر گرم ماده خشک) و قابلیت هضم ماده آلی( با حجم گاز تولیدی در 24 ساعت) و ماده آلی قابل هضم در ماده خشک(درصد)، در بین تیمارهای آزمایشی مربوط به تیمار2(سیلوی سورگوم) و کمترین مربوط به تیمار 1(سیلوی نی)