اثر کاربرد خاکی هیومیک اسید و محلول پاشی سالیسیلیک اسید بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه دارویی سرخارگل (echinacea purpurea (l.) moench )

به منظور مطالعه تأثیر غلظت های مختلف هیومیک اسید و سالیسیلیک اسید بر ویژگی-های مورفولوژیک، فیزیولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه دارویی سرخارگل آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار در مزرعه پژوهشی بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال های 1391 و 1392 انجام شد. تیمارها شامل هیومیک اسید در شش سطح h1 (شاهد)، h2 (60 پی پی ام)، h3 (120 پی پی ام)، h4 (180 پی پی ام)، h5 (240 پی پی ام) و h6 (300 پی پی ام) و سالیسیلیک اسید در سه سطح s1 (شاهد)، s2 (150 پی پی ام) و s3 (300 پی پی ام) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که برهمکنش هیومیک اسید و سالیسیلیک اسید بر ارتفاع بوته، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه، تعداد گل، تعداد ساقه جانبی و سطح برگ، میزان کلروفیل، قند، نشاسته، فسفر، فنول وسرعت فتوسنتز در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه در هر دو سال آزمایش از تیمارهای h5s3 و h6s2 بدست آمد. اثر متقابل هیومیک اسید و سالیسیلیک اسید بر میزان فعالیت آنتی اکسیدانی معنی دار نبود اما هر دو عامل به تنهایی به طور معنی داری میزان فعالیت آنتی اکسیدانی را نسبت به شاهد افزایش دادند به این صورت که تیمار h5 (240 پی پی ام هیومیک اسید) و تیمار s2 (150 پی پی ام سالیسیلیک اسید) با مقدار (1/88 درصد) و (2/88 درصد) بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی را داشتند.?