بررسی میزان تاثیر بازی بر هوش و خلاقیت دانش آموزان ابتدایی منطقه سه شهر تهران

هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان تأثیر بازی بر هوش و خلاقیت دانش آموزان ابتدایی پسر پایه چهارم غیردولتی منطقه سه تهران بود . 60 دانش آموز انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه پانزده نفری مورد بررسی قرارگرفتند. روش تحقیق حاضرازنوع آزمایشی و از آزمونهای خلاقیت تورنس وهوش استنفورد - بینه در دو مرحله قبل وبعد از اعمال تمرین بازیها استفاده گردید . بازیهای موازی ، نمادی ، درمانی و اجتماعی؛ طی هشت جلسه و هر هفته دو جلسه 45-60 دقیقه برای هرگروه برگزار شد . داده ها دردوبخش توصیفی با استفاده ازشاخص های میانگین ، انحراف استاندارد، ... بررسی وبرای تحلیل آماری فرضیه ها ازآزمون تحلیل کواریانس ، تحلیل واریانس یک طرفه وآزمون توکی استفاده گردید ، که نتایج زیر به دست آمد : •انواع بازی بر افزایش هوش دانش آموزان تأثیرمعنادارداشت.تأثیربازی موازی برهوشبهر به طور معناداری بیشتراز بازیهای درمانی واجتماعی بود. بقیه مقایسه تفاوت معنادارنداشت. •تأثیربازیها بر خلاقیت متفاوت نبود . ولی انواع بازی باعث رشد خلاقیت گردید . •استدلال دیداری و استدلال کلامی در انواع بازی تفاوت معنادار نداشت. •استدلال کمی ، حافظه کوتاه مدت درانواع بازی تفاوت معنادارداشت . •تأثیربازی موازی براستدلال کمی ، حافظه کوتاه مدت به طور معناداری بیشتراز بازیهای نمادی ، درمانی واجتماعی بود. تأثیربازی اجتماعی ازهمه کمتربود. •نوع بازی بر همه مولفه های خلاقیت تأثیرمعنادارداشت. •تأثیربازی موازی بر سیالی ؛ نمادی بر انعطاف پذیری ؛ درمانی بر بسط و گسترش واجتماعی براصالت و ابتکار به طورمعناداری بیشتربود. تأثیربازی نمادی بر سیالی ، اصالت و ابتکار ؛ درمانی بر انعطاف پذیری ؛ اجتماعی بر بسط و گسترش کم بود.