روند تکامل تدریجی سوارکاری در ایران

ایران‏ زمین گسترده‏ای پهناور از میراث‏های مشترک جغرافیایی، فرهنگی، تاریخی، اقتصادی و برخوردار از بنیان‏های استوار اجتماعی است که در تداوم تاریخی خود همواره رو به تکامل گذاشته و به گونه‏ها و روش‏های گوناگون، هویت خود را همچنان پاس داشته است. در این سرزمین که فراز و فرودهای سیاسی بسیار داشته و خیزهای بیشمار را تجربه کرده است فرهنگ و جلوه‏های گوناگون آن همچنان بر دوام مانده و مایه قوام و تبار تکوین‏کننده تمدن درخشان آن در ادوار گوناگون تاریخی بوده است. از این رو تاریخ گذشته به پیشگاه جهانیان عرضه شود. همگان از اثرگذاری ایران در دوران باستان و دوران اسلامی در تکوین تمدن جهانی آگاهند و بر این نکته تأکید دارند که این مرز و بوم از مهم‏ترین خاستگاه اعتلای تمدن در عرصه جهانی بوده است. ورزش در ایران زمین از بارزترین جلوه‏هایی است که این اثرگذاری را نمایان می‏کند. بسا آموزه‏های آیینی و توانمندی‏های ورزشی که از این دیار دیرپای به میان دیگر ملت‏ها و کشورها راه یافته و امروز بی‏آنکه نام و نشان ایرانی همراه داشته باشد با معیارهای کهن فرهنگی، اعم از اخلاقی و ادبی که ریشه در ایران زمین دارد همگان را بهره‏مند می‏سازد. تقسیم‏بندی‏های مختلفی برای دوره تاریخی ایران عنوان شده است که براساس یکی از این تقسیم‏بندی‏ها که قبلاً نیز اشاره شد سه دوره تاریخی ایران باستان، قدیم و معاصر می‏باشد. ایران باستان: از انسان‏های نخستین آغاز می‏شود. در دوره حکومت مادها و هخامنشیان به اوج تمدن می‏رسد و در ادامه دوران اشکانیان و ساسانیان را نیز در بر می‏گیرد. ایران قدیم: از زمان حمله اعراب به ایران تا آخر قاجاریه را دربر می‏گیرد. ایران معاصر: شامل دوره پهلوی و جمهوری اسلامی است. ورزش اسب سواری که برپایه ی سرعت،چابکی،تیزبینی وورزیدگی اسب وسوارکاربناشده گواهی برهوشمندی والای ایرانیان است.درهمین راستاسوارکاری درسه دوره ایران باستان،ایران قدیم وایران معاصرموردبررسی قرارگرفته است.بابررسی سوارکاری درادوارمختلف محقق به این نتایج دست یافت که سوارکاری,سواره نظام وچوگان درایران باستان درجهت ارتقاتوان جنگاوری وهماهنگی اسب و سواردرمیدان کارزاربوده است وسپس باحفظ نقش جنگاوری به یک فعالیت ورزشی رقابتی تبدیل گشته وبه دیگرنقاط جهان گسترش یافته است.سوارکاری درطول مسیردچارفرازوفرودهای متاثرازفرهنگ ومیزان اقتدارحکومت هاقرارگرفته است همچنین با کاهش نقش اسب دررزم وزندگی روزمره زمینه های گسترش سوارکاری محدودشده است. روش تحقیق حاضر روشی توصیفی – تاریخی است که یکی از مهم‏ترین تقسیم‏بندی‏های تاریخ براساس روش تحقیق می‏باشد در تاریخ توصیفی وقایع تاریخی بدون دخل و تصرف ذکر می‏شود و در بخش تحلیلی به بررسی علل وقایع می‏پردازد مطالعه علل و عوامل و رویدادهای تاریخی و نقد و تفسیر آن‏ها ضمن مطالعه توصیفی آنها ضرورت دارد. پژوهش حاضر با رویدادی سروکار دارد که در گذشته اتفاق افتاده است و محقق تلاش می‏کند تا آنجا که ممکن است اطلاعات کامل و دقیق درباره‏ی موضوع جمع‏آوری، دسته‏بندی و تحلیل کند.منابع اطلاعات به دو دسته منابع اولیه یا دست‏کم و منابع ثانویه یا دست دوم تقسیم می‏شوند منابع اولیه شامل اسناد، آثار و ابنیه و منابع ثانویه شامل مطالعه گزارش‏های دیگران (درواقع اطلاعاتی که براساس اطلاعات دست‏اول نوشته یا گفته می‏شود) می‏باشد. ابزار اصلی جمع‏آوری اطلاعات در تاریخ شامل جستجوی منابع کتابخانه‏ای واسنادکه شامل مراحل:منبع‏شناسی، مطالعه‏ی منابع وفیش‏برداری وطبقه‏بندی فیشهابراساس ترتیب زمانی وتالیف اطلاعات فیش‏هااست وهمچنین اطلاعات جمع‏آوری شده باسفربه سه شهرقزوین،اصفهان، شیراز. مرحله تحلیل: این مرحله به بررسی علل وقایع می‏پردازد درواقع ماهیت رویداد بررسی می‏شود و عوامل و علل اصلی رویداد شناخته می‏شود این مرحله همچنین به بهتر شناخته‏شدن وضعیت موجود و پیش‏بینی وضعیت آینده کمک کند. .هرچندتوجه به این ورزش در سالهای اخیرسبب پیشرفت هایی بوده ولی لازم است سیاست گذاری درجهت احیااین ورزش به عنوان سرمایه ملی درراستای پویایی وخودایستایی سوارکاری صورت گیردتانیازمند حمایتهای مقطعی نباشد