آنالیز کمی و کیفی جهت توسعه سناریو های انرژی ایران

انرژی در بهبود رفاه اجتماعی و اقتصادی بسیار موثر بوده و به عنوان فاکتوری کلیدی در کاهش فقر و افزایش سطح استاندارد زندگی تلقی می گردد. از این جهت انرژی، نقشی اساسی در ابعاد مختلف توسعه ی پایدار داشته و به عنوان محرکی در جهت رشد جنبه های مختلف آن می باشد. با توجه به افزایش نگرانی های مربوط به تغییرات آب وهوایی و نیاز به تضمین امنیت انرژی در جهان، بسیاری از کشورها بیش از پیش متوجه نقش حیاتی انرژی های تجدید پذیر شده اند. انرژی های تجدیدپذیر نسبت به منابع دیگر انرژی، اثرات مخرب کم تری بر روی محیط زیست دارند. به همین دلیل، این نوع انرژی ها، نقش مهمی در حرکت به سمت توسعه پایدار ایفا می کنند. ایران دارای منابع فراوانی از انرژی خورشیدی، بادی، برق آبی و زمینگرمایی می باشد، اما به دلیل وجود ذخایر فراوانی از نفت و گاز، این انرژی ها برای مدت مدیدی مورد غفلت واقع شده اند. موسسه helio شاخص هایی برای بررسی موضوع توسعه پایدار در بخش انرژی ارایه کرده است. در این تحقیق بر اساس شاخص های این موسسه، توسعه پایدار در بخش انرژی ایران تحلیل شده است. سپس نقش انرژی های تجدیدپذیر در حرکت به سمت توسعه پایدار در ادامه بیان گشته و مروری بر وضعیت انرژی های تجدیدپذیر ایران صورت گرفته است. در این تحقیق، به منظور پیش بینی تولید انرژی تجدیدپذیر ایران، مدل های آریما و شبکه عصبی مصنوعی طراحی گردیده اند. با استفاده از این مدل ها، تولید انرژی تجدیدپذیر کشور تا افق 1404 مورد پیش بینی قرار گرفته است. سپس با استفاده از روش سناریونویسی و با ترکیب روند تغییرات مصرف انرژی و تولید انرژی های تجدیدپذیر کشور، چهار سناریو به نام های مسیر سبز، استانداردسازی، انرژی فسیلی و یارانه بی هدف توسعه داده شده اند. با تحلیل سناریوهای توسعه داده شده، این سناریوها، با پیش بینی های حاصل از مدل های آریما و شبکه عصبی در افق 1404 و با برنامه دولت مبنی بر تولید 10 درصد از انرژی الکتریکی کشور از منابع تجدیدپذیر در چشم انداز بیست ساله مورد مقایسه قرار گرفته اند. در انتهای تحقیق نیز سیاست ها و راهکارهای پیشنهادی برای توسعه انرژی های تجدیدپذیر و حرکت کشور به سمت توسعه پایدار مطرح گردیده اند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که سناریوهای استانداردسازی و انرژی فسیلی محتمل ترین سناریوها می باشند. خوش بینانه ترین سناریوی طراحی شده، مسیر سبز می باشد که کشور به تولید 10 درصد از انرژی الکتریکی خود از منابع تجدیدپذیر دست می یابد. در نهایت سناریوی یارانه بی هدف بدبینانه ترین و دور از انتظارترین حالتی است که برای کشور می توان متصور شد.