برنامه ریزی و مدیریت منابع آب در سطح حوضه آبریز در شرایط الزام تامین نیاز زیست محیطی تالاب ها (مطالعه موردی: حوضه آبریز تالاب مهارلو- بختگان)

بی تردید، تامین آب یکی از پایه های اصلی توسعه در کشورهای مختلف است و نقش مهمی در ارتقای سطح کمی و کیفی زندگی، رونق اقتصادی و رفاه اجتماعی دارد. برنامه ریزی پایدار و موثر منابع آب با هدف حداکثرسازی توسعه اقتصادی و اجتماعی، بدون یک نگاه منطقی به نیاز آب زیست محیطی اکوسیستم میسر نیست. در گذشته به علت آنکه در طراحی ها عمدتا تمرکز بر تامین نیازهای شرب، کشاورزی و صنعت بوده است، حقابه های زیست محیطی در اکثر موارد نادیده گرفته شده و در قوانین تخصیص آب سهم قابل توجهی نداشته اند. محدودیت منابع آب، افزایش جمعیت و رشد اقتصاد، روند صنعتی شدن شهرها و متعاقب آن روند روزافزون رشد تقاضا در زمینه های مختلف، شرایط بحرانی را برای منابع آب جهان بطور اعم و بطور خاص برای کشور ما رقم زده است. از طرف دیگر عدم توجه به حقابه زیست محیطی در حوضه هایی که محیط زیست ویژه ای دارند اکوسیستم این حوضه ها را با چالش های زیادی روبرو کرده است. مدیریت جامع منابع آب رویکردی مطرح برای تعیین استراتژی و ارزیابی طرح های توسعه آتی است. یکی از راهکارهای نوین و موثر در دهه های اخیر در این بحث، بهره برداری تلفیقی از منابع آب های سطحی و زیرزمینی می باشد. در این تحقیق برنامه ریزی بهره برداری تلفیقی در حوضه آبریز مهارلو- بختگان با تاکید بر تامین نیاز زیست محیطی تالاب مد نظر قرار گرفته است. به منظور شبیه سازی عملکرد حوضه آبریز مورد مطالعه با شرط الزام تامین نیاز زیست محیطی تالاب مهارلو و بختگان از مدل modsim استفاده شده است که یک سیستم پشتیبان در تصمیم-گیری برای سیستم های بهره برداری چند منظوره ازمخازن، مدیریت تلفیقی منابع آب سطحی و زیرزمینی و با قابلیت در نظرگیری مکانیسم حاکم بر مناسبات اداری و قانونی استفاده از منابع آب می باشد. مقایسه نتایج سناریوهای معرفی شده بر اساس رویکرد iwrm، بیانگر این است که «سناریوی سوم بعنوان سناریوی تعادل بخشی با تاکید بر حقابه های زیست محیطی» می تواند بعنوان سناریوی برتر از دیدگاه منابع و مصارف آب مدنظر قرار گیرد.