بررسی تاثیر ورق تقویت ستون وابعاد جوش در رفتار اتصال صلب در سازه های فولادی

امروزه یکی از عوامل با اهمیت در صنعت ساختمان سازی سرعت اجراست از این رو سازه های با اسکلت فلزی به علت دارا بودن این ویژگی از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. از جمله قسمتهای یک سازه فلزی،اتصال تیر به ستون می باشد که به علت تنوع در نوع و اجرا از اهمیت خاصی برخوردار می باشد.یکی از انواع مختلف اتصال تیر به ستون، اتصال صلب تیرi به ورق اتصال در ستون دوبله پاباز می باشد . از انجا که ابعاد نامناسب ورق و بعد جوش در هنگامی که اتصال تحت تاثیر نیرو و لنگر قرار می گیرد امکان جدایی ورق از ستون را زیاد می کند لذا برای بررسی این موضوع و همچنین شناخت رفتار ورق اتصال نیاز به بررسی و تحلیل نیروها و لنگرهای موجود در اتصال می باشد. در این تحقیق ، ابتدا به بررسی انواع اتصالات در سازه های فولادی پرداخته شده است و در ادامه نکات آیین نامه ای و همچنین ضوابط خاص طراحی ورق اتصال تیر به ستون بیان شده است.پس از بررسی پیشینه کارهای انجام شده در این نوع اتصال به مدل سازی دو نمونه اتصال رایج تیر به ستون در24 حالت توسط نرم افزار اجزای محدود abaqus 6.10 پرداخته شده است.از انجا که هدف تعیین ظرفیت خمشی اتصال در حالتهای مختلف می باشد،در مدلهای ساخته شده حالتهای مختلف تغییر ابعاد و ضخامت ورق و همچنین بعد جوش مد نظر قرار گرفته.پس از مدل سازی جهت اعتبار سنجی کارهای انجام شده از نتایج آزمایشگاهی یک نمونه اتصال تیر به ستون بال پهن استفاده شده است و در نهایت به منظور تعیین اتصال با بیشترین ظرفیت خمشی به مقایسه نمودارهای لنگر- دوران برای حالتهای مختلف اتصال پرداخته شده است و پس از بررسی مقادیر حداکثر جابجایی به مقایسه مقادیر تنشهای ایجاد شده با تنشهای مجاز آیین نامه ای پردا خته.مقایسه نتایج بیانگر تاثیر مستقیم اثر افزایش ضخامت ورق و بعد جوش در افزایش ظرفیت خمشی مقطع می باشد.