تاثیر شش هفته تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

مقدمه: کمردرد یا درد ستون فقرات شایع ترین عارضه عضلانی- استخوانی است. روش های متعددی برای درمان کمردرد وجود دارد ولی دستیابی به روشی مختصر، ساده و فشرده نیاز امروز جوامع صنعتی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. مواد و روش ها: 20 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی (10 زن و 10 مرد) با میانگین سنی4/3 ± 55/24 سال، میانگین قد 6/9 ± 15/164 و میانگین وزن04/5 ± 25/65 به مدت شش هفته برنامه تمرینی منتخب ثبات دهنده را زیر نظر فیزیوتراپ انجام دادند. میزان درد با استفاده از مقیاس دیداری درد (vas) و میزان ناتوانی عملکردی با استفاده از پرسشنامه اسوستری قبل و پس از شش هفته مداخله تمرینی اندازه گیری شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنف و میزان تغییرات درون گروهی با استفاده از آزمون t استودنت وابسته محاسبه شد. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 21spss انجام شد. یافته ها: نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار در میزان درد، از 13/2 ±12/7 به 67/2 ± 75/3 در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پس از شش هفته تمرین ثبات دهنده منتخب بود(05/0p<). همچنین نتایج بدست آمده از پرسشنامه ناتوانی اوسوستری نشان دهنده بهبود معنی دار در میزان ناتوانی عملکردی پس از انجام شش هفته مداخله تمرینی بود و از 42/15 ± 8/40 در پیش آزمون به 52/14 ±3/23 در پس آزمون کاهش یافت (00/0 =p ). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، انجام تمرینات منتخب ثبات دهنده محقق به دلیل عدم نیاز به زمان طولانی در هر جلسه تمرینی می تواند در توانبخشی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن نقش به سزایی داشته باشد و باعث استفاده مداوم از آن ها در طول زندگی شود، لذا می توان از این پروتکل به عنوان جایگزینی برای تمرینات پرحجم و زمان بر استفاده کرد.