تأثیر آموزش مثبت اندیشی بر کیفیت زندگی و افسردگی، اضطراب و استرس نوجوانان پسر بزهکار

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش مثبت نگری بر افزایش کیفیت زندگی و کاهش افسردگی، اضطراب و استرس در نوجوانان پسرکانون اصلاح و تربیت شهرستان زاهدان بود. جامعه آماری را 41 پسر ساکن در کانون اصلاح و تربیت در سال 1392 با گستره سنی 18-12 سال شهر زاهدان تشکیل دادند. نمونه به روش سرشماری انتخاب شدند و به طور جفتی همتا شدند و سپس در دو گروه آزمایش (21 نفر) و گروه گواه (20 نفر) به روش تصادفی جایگزین شدند. از پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. گروه آزمایش در کارگاه آموزش مثبت نگری طی 8جلسه شرکت کردند. بعد از اتمام جلسات آموزشی، پس آزمون و یک ماه بعد آزمون پیگیری اجرا شد. اطلاعات به کمک روش کواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مثبت نگری بر کاهش افسردگی، اضطراب و استرس و سطح کیفیت زندگی(بعد جسمی و روانی) در مرحله پس آزمون موثر بوده است، اما در مرحله پیگیری در استرس، و کیفیت زندگی (بعد جسمی و روانی ) تفاوتی بین دو گروه آزمایش و کنترل مشاهده نشد.