اولویت بندی اقدامات اجرایی جهت افزایش ایمنی عابرین پیاده با استفاده از فرآیند تصمیم گیری چندمعیاره

از دیرباز حوادث ترافیکی از دلایل اصلی مرگ و میر در اکثر کشورها محسوب شده و تلاش های مختلفی جهت کاهش آمار صدمات ناشی از این حوادث صورت گرفته است . تلفات نیروی انسانی بدترین پیامد تصادفات بوده که هزینه های گزاف اجتماعی و اقتصادی آن صدمات جبران ناپذیری بر جوامع بشری تحمیل می کند . در میان تلفات انسانی ناشی از تصادفات سهم عابرین پیاده بیشتر از سایر کاربران جاده می باشد به طوری که در کشور ما تصادفات عابرین پیاده 31.5% از کل تصادفات برون شهری و همچنین 43% از کل تصادفات درون شهری را به خود اختصاص داده است که در این میان حدود 24% از کل تلفات ناشی از تصادفات رانندگی در ایران مربوط به عابرین پیاده می باشد . تحقیقات انجام شده نشان می دهد بیشتر تلفات عابرین پیاده در جاده های درون شهری و در محل غیر از تقاطعات می باشد همچنین در بین انواع حالات تصادفات عابرین پیاده عبور از عرض مسیر بیشترین آمار تصادفات را به خود اختصاص می دهد لذا ضروری است جهت بهبود ایمنی عابرین پیاده راهکارهای مناسب اجرا شوند که جهت انتخاب بهترین و مناسبترین اقدام لازم است راهکارهای موجود با استفاده از یک روش مناسب اولویت بندی شوند. جهت دستیابی به این امر، در این تحقیق بعد از بررسی عوامل موثر در تصادفات عابرین ، 7 راهکار مهم و قابل اجرا در کشورمان بر اساس 4 معیار مناسب مدیریتی انتخاب شده است و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتب فازی راهکارهای انتخاب شده رتبه بندی شدند و نتایج حاصل نشان داد گزینه آموزش قوانین به عابر پیاده و راننده در رتبه نخست این تحقیق قرار گرفت و گزینه های کاهش سرعت وسایل نقلیه در مناطق درون شهری ، جریمه عابرین متخلف، تامین روشنایی گذرگاه ها ، نصب علائم راهنمایی و رانندگی ، ایجاد گذرگاه های ایمن برای عابرین پیاده و احداث میانه های برجسته در وسط خیابان در اولویت های بعدی قرار گرفتند.