مطالعه تطبیقی مقررات کیفری در زمینه حقوق مالکیت ادبی و هنری در حقوق ایران و انگلیس

نظام حق مولف دو دسته حقوق مادی و معنوی به پدیدآورندگان اثار اعطا می کند.از جمله حقوق مادی عبارتند از حق نشر و تکثیر ،حق عرضه و اجرا،حق توزیع،حق اقتباس،حق ترجمه،حق استفاده از پاداش و حق تعقیب و از جمله حقوق معنوی عبارتند از حق افشا ،حق احترام به نام و سمت پدیدآورنده،حق احترام به اثر،حق عدول و رجوع.این حقوق منحصرا در اختیار پدید اورنده اثر می باشد.در تمامی نظامهای حقوقی دنیا علیرغم تفاوت در شرایط شکلی و ماهوی اثار ،شرط اصالت به عنوان شرط پایه و مبنا پذیرفته شده است.هرچند معنای این شرط در نظام حق مولف ایران با نظام کپی رایت انگلیس متفاوت است در حقوق ایران اصالت به این معناست که اثر تجلی قوه خلاقانه پدید اورنده باشد در حالیکه در حقوق انگلیس اصالت به این معناست که اثر کپی نسخه دیگری نباشد.اعمال هر یک از حقوق انحصاری فوق الذکر اعم از حقوق مادی و معنوی توسط شخص غیر از پدیداورنده و بدون اجازه او به نحوی که منجر به ایجاد نسخه جدیدی از اثر که متضمن بخشی از اثر که اصیل است گردد موجب تحقق نقض می باشد.نقض در قانون کپی رایت، طراحی و اختراعات 1988 انگلیس عمدتا شبه جرم محسوب می شود. و صرفا برخی مصادیق نقض در ماده 107 قانون فوق الذکر جرم انگاری شده اند، در حالی که در حقوق ایران مقنن تمامی مصادیق نقض را جرم انگاری کرده و در قوانین سالهای 1348 و 1352 و 1379 و 1382 آنرا عملی مجرمانه دانسته است. پدید آورنده که اثر، زاییده ی ایده اوست، بعنوان ذینفع صلاحیت شروع تعقیب و دعوای کیفری را دارد.