مفهوم اختلال سلوک و نقش آن در بزه‏کاری

یکی از اختلالات رایج در دوران کودکی و نوجوانی اختلال سلوک است. اختلال سلوک به معنای الگوی رفتاری تکراری و پایدرا است که حقوق بنیادین دیگران و هنجارها و قواعد اصلی اجتماعی را به تناسب سن زیر پا می گذارد. از آنجایی که این اختلال منجر به اختلال شخصیت ضداجتماعی در بزرگسالی می شود، و اختلال شخصیت ضد اجتماعی از رایج‎ترین اختلالات در میان مجرمین است، توجه به نشانه ها و رفع عوامل موثر دراختلال سلوک از اهمیت فوق العاده ای در پیشگیری از جرم برخوردار است. به نظر می‎رسد علیرغم اهمیت توجه به این قبیل اختلالات و تأثیرگذاری آن‎ها بر افزایش آمار جرم و جنایت، مسئولین ذیربط در جامعه ما کمتر به این موارد توجه نموده‎ و بیشترین تمرکز خود را در مسأله پیشگیری از جرم، بر روش‎های پلیسی، سیاست‎های کیفری و اعمال مجازات قرار داده‎اند. نگاه جرم‎شناسانه به مسأله پیشگیری از جرم به طور معمول مغفول مانده و کمتر مورد توجه بوده است. آنچه که لازم است که مورد عنایت مسئولین ذیربط پیشگیری از جرم قرار گیرد توجه بیشتر به انواع اختللالات رفتاری به خصوص اختلال سلوک در کودکان و نوجوانان است. جلوگیری از ابتلای به این اختلال با روش‎های پیشگیری موثر از قبیل برنامه‎های خانواده‎مدار، اقدامات مدرسه‎مدار، آموزش مهارت به کودک و... در این زمینه می‎تواند بسیار راهگشا باشد. در صورت بروز این اختلال نیز می‎توان با کمک گرفتن از روش‎های درمانی مختلف، به بهبود آن و در نتیجه مصون نمودن جامعه نسبت به بروز جرم و جنایت در آینده، اقدام کرد. با عنایت به مطالب فوق الذکر می‎توان استنباط نمود که اهمیت و تأثیرگذاری این اختلال در پدیده مجرمیت به حدی است که نیازمند بررسی و پژوهش‎های متعدد و مختلف نظری و میدانی بیشتری است و پژوهش های صورت گرفته تا به امروز مکفی نمی‎باشد.