گسترش روش تحلیل دینامیکی فزاینده مودال در سازه های دارای جداگر های لرزه ای

امروزه استفاده از روش های تحلیل دقیق و منطبق بر واقعیت، جهت مقابله با زلزله های احتمالی در مناطق زلزله خیز یکی از موضوعات مهم و مورد بحث مهندسین سازه و زلزله است. روش ida به عنوان دقیق ترین روش تحلیل، امکان تعیین رفتار دینامیکی غیر خطی انواع سازه ها را فراهم می سازد. به دلیل پیچیدگی و زمان بر بودن روش ida مهندسین سازه به دنبال روشی جایگزین برای آن بودند و در نهایت روش mida را به این منظور معرفی کردند، که علاوه بر دقت مناسب دارای سرعت بالایی می باشد. در روش mida به دلیل اینکه سازه اصلی تحت تحلیل استاتیکی غیر خطی قرار می گیرد این تصور بوجود می آید که امکان استفاده از این روش برای سازه های دارای میرایی وجود ندارد. از طرفی، اتصال محکم ساختمان به زمین یا در واقع دست به گریبان کردن ساختمان با طبیعت، از مهم ترین عوامل ایجاد خرابی های ناشی از زمین لرزه است که با استفاده از جداگر در پایه ساختمان می توان از انتقال شتاب و نیروی اینرسی به طبقات جلوگیری کرد. در این پژوهش، کاربرد روش mida برای سازه های دارای جداگر لرزه ای مورد بررسی قرار گرفته و در پایان به کمک نرم افزار اجزای محدود opensees، به عنوان نمونه از این روش برای تحلیل سازه دارای جداگر لاستیکی سربی استفاده شده است. در روش پیشنهادی میرایی ذاتی سازه و میرایی اضافه شده توسط جداگر به صورت میرایی معادل در سیستم تک درجه آزادی اعمال شده و صحت سنجی آن، با مقایسه نتایج حاصل از روش ida صورت می گیرد. در نهایت، با بررسی نتایج حاصل از تحلیل ida و mida برای سازه دارای جداگر لرزه ای و سازه با پای گیردار نتیجه گیری می شود، استفاده از جداگر در سازه، افزایش دوره تناوب، کاهش نیروی زلزله، کاهش برش پایه و افزایش تغییر مکان را به همراه دارد.