بررسی عوامل موثر بر کارایی واحدهای مرغداری صنعتی گوشتی در استان فارس (مطالعه ی موردی شهرستان شیراز)

از جمله مهم ترین زیربخش های کشاورزی کشور، پرورش مرغداری های گوشتی است. توجه به سرمایه گذاری صورت گرفته در تولید مرغ گوشتی، ملزم به کارا بودن واحدهای تولید این محصول است. این مهم یکی از اهداف وزارت جهاد کشاورزی در دهه ی گذشته بوده است. هدف کلی این مطالعه بررسی عوامل موثر بر کارایی واحدهای مرغداری صنعتی گوشتی در شهرستان شیراز می باشد. برای این منظور از طریق مصاحبه ی حضوری با مرغداران و تکمیل پرسش نامه اطلاعات و داده¬های مربوط به 51 واحد مرغداری گوشتی شهرستان شیراز در سال 1391 جمع آوری شده است. به منظور تحلیل داده ها، از مدل برآورد توأم توابع تولید مرزی گوشت مرغ و عوامل موثر بر عدم کارایی واحدهای مرغداری صنعتی گوشتی استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد که، میانگین کارایی فنی واحدهای مورد مطالعه 76/95 درصد می باشد. به عبارت دیگر این واحد ها به طور میانگین 23/05 درصد عدم موفقیت در کسب تولید مقدار محصول معین با استفاده از کم ترین میزان نهاده و یا افزایش بالقوه در محصول به شرط ثابت نگه داشتن سطح میزان استفاده از نهاده ها داشته اند. هم چنین نتایج نشان می دهد که دامنه ی کارایی فنی واحد های مورد مطالعه، بالاست به طوری که پایین ترین و بالاترین کارایی فنی واحدهای مرغداری به ترتیب برابر با 0/53 و 0/99 می باشند. به معنای دیگر فاصله ی بین کاراترین و ناکاراترین واحد مرغداری برابر با 0/46می¬باشد. علاوه بر این نتایج رابطه ی کارایی و بعضی از متغیرهای اجتماعی، اقتصادی نشان می دهد که امکان افزایش کارایی واحدهای مرغداری گوشتی در شهرستان شیراز با استفاده بهتر از منابع قابل دسترس و تکنولوژی های موجود، وجود دارد. بنابراین از راه ترویج عوامل تکنیکی و مدیریتی از کاراترین واحد مرغداری به واحد های مرغداری با کارایی پایین امکان افزایش کارایی آن ها و در نتیجه استفاده بهینه از نهاده های تولید و افزایش تولید میسر است.